دیدن و ملاقات پروردگار همانند ملاقات افراد بشر با یکدیگر نیست؛ بلکه منظور یا مشاهده آثار قدرت او در صحنه قیامت و پاداشها و کیفرها و نعمتها و عذابهاى او است، یا به معنى یک نوع شهود باطنى و قلبى است، زیرا انسان گاه به جایى مى ‌رسد که گویى خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده مى ‌کند، به طورى که هیچ گونه شک و تردیدى براى او باقى نمى ‌ماند. این حالت شهود باطنى در قیامت براى همگان پیدا مى ‌شود، چرا که آثار عظمت و قدرت خدا در آنجا آن چنان آشکار است که هر کوردلى هم ایمان قطعى پیدا مى ‌کند.

در سوره زلزله با تعبیر: «لیروا أعمالهم» به مشاهده اعمال در روز قیامت اشاره شده، به این معنی که «جزاى اعمال» را مى بینند، یا «نامه اعمال» را مشاهده مى کنند، یا «شهود باطنی به اعمال» پیدا می کنند، و یا اعمال انسان به صورت هاى مناسبى مجسم مى گردد و «خود عمل» را مشاهده می کنند. البته معنی اخیر با ظاهر آیه موافق تر است و در آیات بعد نیز تاکید شده که: حتى اگر سر سوزنى کار نیک یا بد باشد، در برابر صاحب آن مجسم مى شود و آن را مشاهده مى کند.