امام علی(ع)، از متكبر تعجب مى كند كه ديروز نطفه اى بى ارزش بوده و فردا مردار گنديده اى است. تكبر، نشانه غفلت از مبدأ و منتهاى وجود انسان است و اگر به مبدأ و منتهاى خود بنگرد، خودبزرگ بينى او زايل مى شود. وقتي در اوج قدرت است نبايد فراموش كند كه ديروز نطفه بى ارزشى بوده و نبايد از ياد ببرد كه چند روز دیگر مبدل به مردار گنديده اى مى شود كه مردم از نزديك شدن به او تنفر دارند و خواهان دفن سريع او هستند تا از شر بوي بدش آسوده شوند. در واقع امام(ع) با اين سخن، شیوه درمان كبر را نشان داده كه براى زايل كردن كبر به قبرستان هاى خاموش برود و درباره گذشته و آينده خود بنگرد و بينديشد.

از دیدگاه علم اخلاق راه عملی درمان «تکبر» این است که فرد سعی کند اعمال متواضعان را انجام دهد تا این فضیلت اخلاقی در اعماق وجود او نفوذ کند، به عنوان نمونه لباس ساده بپوشد، غذای ساده بخورد، از همنشینی با افراد متکبر و مغرور بپرهیزد و در عمل، امتیازی برای خود قائل نشود، خلاصه آنچه نشانه تواضع یا از مظاهر آن است در عمل و سخن به کار بندد و سعی کند این حالت، عادت و سپس ملکه او گردد.