مادى ‌ها «روح» را از خواص فيزيكی و شيميائى سلّول‌هاى مغزى دانسته كه با نابودی جسم به كلى از ميان مى ‌رود؛ در حالى كه «روح» و فكر آدمى پديده‌ هايى دارد كه با تفسيرهاى مادى هرگز قابل توجيه نيست. مثلا هر كس در خود واقعيّتى به نام «من» مى‌ يابد كه از آغاز تا پايان عمر يك واحد بيشتر نيست؛ اما اجزای مادی بدن وی پیوسته در حال تعویض اند. از سویی ما در ذهن خود حقايقى را تصور مى ‌كنيم كه هزاران مرتبه از مغز ما بزرگ‌ تر است، و محال است در بخش غیر مادى ذهن ما منعکس شود. و... . بر اساس اين دلائل روح ما گوهرى مستقل و مجرّد از ماده است.

مادی ها در مورد علت «رؤیا» می گویند: ممكن است خواب ديدن نتيجه كارهاى روزانه انسان باشد، و یا ممكن است منشاء خواب دیدن، يك سلسله آرزوهاى برآورده نشده و یا ترس از چیزی باشد؛ اما فلاسفه روحى مى گويند: خواب و رؤيا بر چند قسم است: خواب هاى مربوط به گذشته زندگى و اميال و آرزوها؛ خواب هاى پريشان و نامفهوم كه معلول فعاليت و نيروى توهم و خيال است؛ خواب هايى كه مربوط به آينده است و از آن گواهى مى دهد.

ساده ترین ایراد مادّى ها به خداپرستان این است که چگونه مى توانیم به موجودى که با حواسّ خود درک نکرده ایم، ایمان بیاوریم؛ خدایى که نه جسم دارد، نه مکان، نه زمان، نه رنگ و نه ... . اما امروزه آنان ایراد خود را با عبارات علمى چنین بیان مى کنند: ما به چیزى اعتراف مى کنیم که علم براى ما ثابت کند؛ موجودات ماوراى طبیعت را علم ثابت نکرده و ما چیزى را که علم ثابت نکند قبول نداریم. در حالی که می دانیم ماورای طبیعت را همانگونه که از نامش پیداست، نمی توان با ابزار محدود طبیعی اثبات کرد.