در اين كه پيامبران «اولوا العزم» چه كسانى هستند اختلاف است؛ بعضى آنها را به پيامبران صاحب شريعت جديد تفسير كرده اند كه تعداد آنها به همراه پيامبر اسلام(ص) پنج نفر مى باشد. انتخاب اين عنوان براى آنها نيز به خاطر اراده محكم و عزم استوارشان در راه دعوت حق بوده است. بى شك اين گروه از پيامبران نسبت به سايرين، با مشكلات بيشترى رو به رو بودند؛ زيرا عرضه شريعت جديد و آيين تازه، مشكلات بیشتری را ازجانب متعصبان در پی دارد.
بهترین تفسیرى که براى«اولوالعزم» در قرآن مجید شده، این است که آنها پیامبرانى بودند که شریعت و آیین تازه اى با خود آوردند و آنها پنج نفر بودند: نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و حضرت محمد(ع) و تعبیر اولوالعزم به خاطر آن است که پیامبرانى که صاحب شریعت و آیین جدید بودند، مسئولیت بسیار سنگین ترى داشتند که براى انجام آن عزم و اراده محکم ترى لازم بود؛ در حدیثى از امام باقر و امام صادق(ع) این معنا نقل شده است.
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
النَّظَرُ إِلَى الْکَعْبَةِ عِبَادَةٌ، وَ النَّظَرُ إِلَى الْوَالِدَيْنِ عِبَادَةٌ، وَ النَّظَرُ إِلَى الاِْمَامِ عِبَادَةٌ.
نگاه به کعبه عبادت است، نگاه به پدر و مادر عبادت است، و نگاه به ]چهره[ امام عبادت است.
کافى: 4/240/50