خداوند در چند جاي قرآن، عجول بودن انسان را به تصویر کشیده است؛ از جمله در سوره «انبیاء» درباره همه انسان ها يا به تعبير ديگر، طبيعت انسان مى فرمايد: «انسان از عجله آفريده شده است [گويى آن قدر عجول است كه ذات او عين عجله شده است] ...». یا در سوره «اسراء» به یکی از پیامدهای سوء «عجله و شتاب» اشاره مى كند: «انسان [بر اثر شتابزدگى] به سراغ بدي ها مى رود، آن گونه كه نيكى ها را مى طلبد و انسان همواره «عجول» بوده است» و ... .

«ترس معقول» یا ترس از چیزهای خطرناك، يكى از پديده ‏هاى طبيعى و از نعمت ‏هاى بزرگ خداست و سبب نجات از خطراتى است كه انسان را تهديد مى ‏كند. در مقابل «ترس مذموم» آن است كه انسان از عواملى بترسد كه در خور ترسيدن نيست، مانند اینکه هر خطر موهومى را جدّى بگيرد و از هر دشمن خيالى وحشت كند، چنين ترسى مايه عقب ماندگى و شكست است. بايد دانست كه غالباً در زندگی نمي شود دست به كارى زد که هيچ گونه خطرى در آن وجود نداشته باشد، اینجاست که نقش شجاعت روشن مى ‏شود و آثار منفى رذيله ترس و جُبن خود را نشان مى ‏دهد.