همه انسانها نيازمند دعا هستند. زيرا هر لحظه ممكن است نعمت عافيت، آرامش، غنا و ثروت از اهل رفاه و عافيت گرفته شود، يا لغزشى دامن‏ گير آنها گردد و در دام شيطان گرفتار شده، از نظر معنوى سقوط كنند و آلوده گناهانى گردند كه تا آخر عمر نيز نتوانند آثار آن را برطرف سازند.

افرادى كه در عافيتند، گاه گرفتار غرور و غفلت مى‏ شوند، در حالى كه مبتلايان، نه مغرورند و نه غافل و پيوسته به در خانه خدا رفته و دعا مى‏ كنند، و از اين نظر حال عافيت ‏مندان از مبتلايان سخت ‏تر است. ضمن اينکه غفلت در آسایش، باعث می شود دعا در گرفتاری مستجاب نشود.

امام زمان(عج) از آن جهت كه مظهر علم غيب خداوند است از همه جا و همه چيز اطلاع دارد و به خاطر وجود مصالح خاص و عامي كه هست، در هر مكان و زمانى كه مصلحت ببيند حاضر مى شود و به ملاقات و دستگيرى از گرفتاران مى پردازد و از اهالى آنها بلا را دفع مي كند.