با مطالعه سیره پیامبر(ص) در می یابیم که آن حضرت هیچ گاه میل و رغبتی به جنگ و خونریزی نداشته، بلکه این دشمنان بودند که جنگ را بر وی تحمیل می کردند. در واقع هرگز پیامبر(ص) آغازگر جنگی نبودند، مگر بعد از آن که یک سلسله ترورها و کارهای ایذایی از طرف دشمنان انجام می گرفت. بر این اساس جنگ های حضرت تدافعی بوده و نه جنگ ابتدایی. اما این که می گویند: "اسلام با شمشیر حضرت علی(ع) توسعه یافت" یعنی شمشیر حضرت اثر به سزایی در دفاع از اسلام داشته است.

در برخی کتب مثل السیرة النبویة، سیره ابن هشام، طبقات الکبری، مسند احمد و... آمده است که: پیامبر(ص) براى قومیت ها و ملّیت ها ارزش خاصى قرار نداده بود بلکه مسلمانان را به اصول و ارزش های الهی توجه می داد و آنها را بر اصول مشترک و اهداف مشترک خود با هم متحد و منسجم می گرداند.