اصرار بر این که قرآن در عصر رسول اعظم(ص) گردآورى شده، به استناد دلایل تاریخی، روایی، قرآنی و عقلی و به خاطر حفظ کرامت قرآن و صیانت آن از تحریف است و هدف از آن، انکار فضیلتى از خلفا نیست.
طبق شواهد تاریخی و احادیث فراوان مثل حدیث ثقلین و حدیث فاتحه الکتاب، و آنچه از شعبی، انس بن مالک، عثمان، عبدالله بن عمر و برخی از صحابه نقل شده: قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) توسط امام علی(ع) و دیگر صحابه مثل ابىّ بن کعب، معاذ بن جبل، زید بن ثابت و ابوزید گردآورى شد و سوره ها و آیه هایش به دستور پیامبر(ص) مرتّب شد.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
کُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُکاءِ مَکْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعُ وَ الْبُکاءُ عَلَى الحُسَينِ عليه السّلام
هر ناليدن و گريه اى مکروه است ، مگر ناله و گريه بر حسين عليه السّلام .
بحارالانوار، ج 45، ص 313