شبلنجى در«نورالابصار» مى نویسد: «مأمون به قصد شکار می رفت که در اثناى راه به جمعى از کودکان رسید. کودکان از ابهت مأمون، ترسیده و پراکنده شدند، ولی آن حضرت از جاى خود حرکت نفرمود و با نهایت وقار در مکان خود ایستاد و در جواب مأمون فرمود: «راه بر تو تنگ نبود که آن را گشاد کنم و جرم و خطایى نداشتم که از تو بگریزم».
امام هادى(ع) به نقل از رسول خدا می فرماید: «اى بندگان خدا هر کس مى خواهد به بزرگى و عظمت آدم و به حکمت و فهم شیث و به هوشیارى و ابهّت ادریس و به شکر گزارى نوح در برابر پروردگارش و به وفا و دوستى ابراهیم با خدایش و به بغض و کینه موسى با دشمنان خدا و به دوستى و معاشرت عیسى با مؤمنان بنگرد به على بن ابى طالب نظر کند. همانا به سبب این گفتار ایمان مؤمنان افزوده مى شود و نفاق منافقین زیاد مى گردد».
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ دَمِعَتْ عَيْنُهُ فينَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاَِحَدٍ مِنْ شيعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.
امالى شيخ مفيد، ص 175