مقداد، عمّار، طلحه و... نامه اى به عثمان نوشتند و بدعت هاى عثمان را در آن برشمردند و او را از خدا بیم دادند و به او اعلام کردند که اگر از آنها دست نکشد، بر سرش مى ریزند. عمّار، نامه را نزد عثمان آورد و خواند. پس عثمان دستور داد که دست ها و پاهاى عمّار را از هم باز کنند. سپس با پاهایش که در چکمه بود چنان بر بیضه هاى عمّار کوفت که بیهوش شد. حتی عثمان خواست او را نیز مانند ابوذر تبعید کند ولی از شورش قبیله او (بنى مخزوم) ترسید و از وى دست کشید.

عثمان در پی اعتراض عمّار بن یاسر، به او فحاشی کرد و دستور داد آنقدر کتکش زدند تا بیهوش شد و دستور تبعید عمار را نیز صادر کرد. بنى مخزوم به  امام على(ع) روى آوردند، امام به عثمان فرمودند: «از خدا پروا کن و از عمّار و صحابه دیگر دست بردار»، به عمار نیز فرمودند: «در خانه ات بنشین و از آنجا تکان مخور که خداوند تو را از عثمان و غیر عثمان حفظ مى کند و مسلمانان با تو هستند».