در محيط ما و مانند آن كه در «عرف عام» نرخ تورّم در بين مردم محاسبه نمى ‏شود، كلا «ربا» محسوب مى‏ شود، زيرا اشخاصى كه به يكديگر وام مى‏ دهند بعد از گذشتن چند ماه يا بيشتر، عين پول خود را مطالبه مى‏ كنند و تفاوت تورّم محاسبه نمى‏ شود و اين كه در محافل علمى تورّم به حساب مى‏ آيد به تنهايى كافى نيست، زيرا مدار بر عرف عام است.

ولى ما يك صورت را استثنا مى‏ كنيم و آن در جايى است كه مثلا بر اثر گذشتن سى سال، تفاوت بسيار زيادى حاصل شده باشد و لذا در مورد «مهريّه»‏ هاى قديم زنان يا مطالباتى از اين قبيل احتياط واجب مى‏ دانيم كه بايد به نرخ امروز حساب شود، يا لا اقل مصالحه كنند.

عمر، زن و مردی را که از روی جهالت، در عدّه ازدواج کرده بودند را از هم جدا و مجازات کرد و مهریه را گرفته و به بیت المال ریخت، و گفت: این زن بر آن مرد حرام ابدی است. امام علی(ع) پس از شنیدن این ماجرا، سخن عمر را رد کرده و فرمودند: «به زن در برابر بهره اى که مرد از وى برده مهریّه اى تعلق مى گیرد، و آن دو باید از یکدیگر جدا شوند و(چون جاهل بوده اند) مجازات نمى شوند، زن باید عدّه شوهر اوّلش را تمام کند و سپس عدّه شوهر دومى را نیز تمام کند؛ و آنگاه این مرد مى تواند از او خواستگارى کند» .