سخن علماى اهل سنت در تعریف صحابى مختلف است. همانند سعید بن مسیب، که می گوید: «صحابى کسى است که یکى دو سال با پیامبر(ص) بوده و در یکى دو جنگ با او شرکت داشته است». از سویی واقدى می گوید: هر کس رسول خدا(ص) را دیده و مسلمان شده و دین را دریافته و پسندیده است، در نظر ما صحابى است، هر چند به مدت ساعتى از یک روز باشد، لیکن صحابه بر اساس سابقه در اسلام طبقات مختلفى دارند».
عده ای از صحابه پیامبر(ص) به اعلمیّت امام على(ع) در علم بر دیگران گواهى داده اند، از جمله: عمر بن خطّاب، عبدالله بن مسعود، ابن عباس، عایشه، خزیمة بن ثابت، عبدالله بن عیاش، معاویه، عبداللّه بن عباس و امام حسن(ع). بخارى در صحیح خود از ابن عباس نقل کرده که عمر گفت: اُبى در قرائت از دیگران برتر و على در قضاوت برتر است. سعید بن مسیب مى گوید: عمر همیشه به خدا پناه مى برد از این که مشکلى علمى براى او پدید آید، در حالى که ابوالحسن در آن وقت حاضر نباشد. و همیشه مى گفت: اگر على نبود عمر هلاک شده بود.
قال على بن الحسين السجّاد عليه السّلام :
اَيُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَيْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى يَسيلَ عَلى خَدَّيْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِ الْجَنَّةِ غُرَفاً.
هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص 429