در روايات اسلامى اشارات بسيار پرمعنى و جالبى نسبت به سرعت گرفتن در خیرات ديده مى شود از جمله: «خداوند كار نيكى را دوست دارد كه با سرعت انجام شود». «در انجام كارهاى نيك سرعت گیرید، پيش از آن كه چيزى شما را به خود مشغول سازد و از آن باز دارد». «تأخير در بخشش از عادت كريمان نيست». «كسى كه تصميم بر كار نيكى مى گيرد، بايد شتاب كند؛ زيرا هر چيزى كه در آن تأخير باشد، شيطان در آن نظر دارد [و با وسوسه هاى خود، تصميم انسان را تضعيف مى كند]» و ... .

فضيلت حشر با فرشتگان كه هيچ لذتي بالاتر از آن نيست و از اين گونه پاداشهاي غيبي، همگی ظهور راز عبادت و اطاعت و بروز روح بندگي است. امام باقر(ع) در این مورد می فرماید: هيچ بنده ‏اي از شيعيان ما به نماز نمي ‏ايستد جز آنكه به تعداد مخالفان او فرشتگان، وي را در بر مي گيرند و پشت سر او نماز مي‏ گزارند و براي او دعا مي كنند تا از نماز فراغت يابد. و امثال این تعابیر که در روایات فراوان است.

طبق آیه 11 سورا اسراء انسان به خاطر دستپاچگی و عدم مطالعه کافی و هوی و هوس و... در کارها عجله می کند و ذاتا عجول است. در روایات هم عجله باعث ندامت و هلاکت، و با تأنی و تفکر انجام دادن کار موجب سلامت دانسته شده. از طرفی هم به تعجیل در کار خیر سفارش شده. در نتیجه عجله مذموم آن است که: در بررسى و مطالعه جوانب کار عجله شود، اما عجله ممدوح آن است که: بعد از تصمیم گیرى لازم، در اجرای کار خیر درنگ نشود.