پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) و پذيرفته نشدن مصحف امام على(ع)، علاوه بر «زيد بن ثابت»، عده ديگرى از بزرگان صحابه به جمع آوری قرآن پرداختند. از جمله: «عبدالله بن مسعود»، «اُبّى بن كعب»، «مقداد بن ‌اسود»، «سالم مولى ابى حذيفه»، «معاذ بن جبل» و «ابوموسى اشعرى». گويند: نخستين كسى كه سوره هاى قرآن را مرتب نمود، «سالم مولى ابى حذيفه» بود.

ابن اعثم کوفی می گوید: طلحه و زبیر بر عثمان داخل شدند. زبیر گفت: چرا ولید بن عقبه را بر کوفه و معاویه را بر شام گماردى؟ چرا به اصحاب پیامبر(ص) دشنام مى دهى؟ چرا قرائت عبد الله بن مسعود را مهجور کردى؟ با عمّار بن یاسر چه کار داشتى که فرمان دادى شکمش را لگدمال کنند؟ با ابوذر، حبیب پیامبر(ص)، چه کار داشتى که او را تبعید کردى؟ چرا مالک اَشتر و همراهانش را به شام تبعید کردی؟ بعد گفت: این کارها از کم ترین کارهایت است و من بر تو از روزى مى ترسم که روز دیگرى در پى نداشته باشد.