در مورد لزوم تقليد اعلم میان علما اختلاف است، مشهور ميان علماى اماميّه لزوم تقليد اعلم است.
مخالفین این مسأله به «اطلاق» آیه «فسئلوا أَهل الذكر» و «سیره دوران صحابه» که به فاضل و مفضول رجوع می شد، تمسک کرده اند.
اما عقل و عقلا حكم مى‏ كنند كه با وجود اعلم نبايد به سراغ غير اعلم رفت و یقینا اطلاق آيات و روايات شامل مواردى نمی شود كه اختلاف ميان فتواى اعلم و غير اعلم محرز است.

  با مراجعه به روایات فریقین پى مى بریم که تأکید فراوانى بر موضوع امامت شخص برتر شده است. به طور مثال روایات متعددی از پیامبر(ص) در منابع اهل سنت به چشم می خورد که در آنها گماشته شدن فردی بر جماعتی که در آن جماعت شخص برتری وجود دارد، خیانت یا فریب دانسته شده است.
احمد بن حنبل به سند خود از ابن عباس روایت کرده که گفت: «هرکس فردى را سرپرست جماعتى قرار دهد در حالى که مى داند در میان آنان کسى وجود دارد که بیشتر مورد رضاى خداوند است، به خدا و رسول او و مؤمنین خیانت کرده است».
 

برخى از علماى اهل سنّت، افضلیّت را از شرایط اساسى در امام مى دانند: 1- ابوالحسن اشعرى مى گوید: «امام باید برتر اهل زمان خود باشد و هرگز ـ با وجود افضل در میان مردم ـ امامت مفضول منعقد نمى شود. و اگر قومى با کسى که در درجه پایین تر است، بیعت نمودند او پادشاه مردم است نه امام آنان». 2- نظّام و جاحظ از معتزله معتقدند که امامت، تنها شایسته افضل رعیت است. 3- ابن تیمیه نیز شرط افضل بودن امام را از شرایط اساسى امام مى داند و مى گوید: «متولّى شدنِ مفضول، با وجود افضل ظلم بزرگ است».