عقیده بهائیان در مورد تحریف قرآن

عقیده بهائیان در مورد تحریف قرآن چیست؟

منابع اساسی و مسلم بهائیت، مؤید این نظر است که قرآن مجید، در طول تاریخ، به هیچ وجه دستخوش تحریف نگشته است. «میرزا حسینعلی» در لوحی مندرج در کتاب «مائده آسمانی»، همچنین در کتاب «ایقان»، و «سورة الملوک» جزماً اعتراف و اذعان می دارد که: «قرآن به هیچ وجه و صورتی، تحریف در آن راه نیافته، و قرآن تمام بوده و اکنون نیز همان است که بوده است. تنها دلیلی که در عقیده بهائیت، موجب نسخ قرآن مجید شده است،  آنگونه که «میرزا حسینعلی» گفته، فقط مخالفت شیعیان با «باب» بوده نه چیز دیگر.
 

معرفی کتاب ایقان بهاء

ایقان بهاء چه کتابی است؟

ایقان از آثار بهاءالله، شارع دین بهائی است. کتاب ایقان در مورد بیان اسرار کتب آسمانی ادیان قبل و توضیح بشارت‌های آنها در مورد علامت‌های ظهور منجی است. اولین چاپ کتاب ایقان در سال 1308 هـ ق، انتشار یافت. انتشار نسخه مذکور، با توجه با اینکه میرزا حسینعلی خود را در برابر صبح ازل عبد خوانده، و او را به عنوان مصدر امر در نظر آورده است، موجب استناد ازلیان در محکومیت ادعاهای میرزا حسینعلی بهاءگردید. لذا بهائیان تصمیم گرفتند، کتاب ایقان را مطابق مصالح خود تصحیح، و چاپ دیگری از آن را ارائه دهند!

حادثه ی قلعه ی شیخ طبرسی

واقعه ی قلعه ی شیخ طبرسی به چه منظوری شکل گرفت و سرانجامش چه شد؟

پس از شکست اجتماع «بدشت»، عده ای از بابیان در انتظار دستور ملا حسین بشرویه ای، در مناطق مختلف خراسان و مازندران مقاومت می کردند. علی محمد شیرزای ، فرصت را برای قیام مناسب دانست و دستور حرکت از مشهد به مازندران را صادر کرد. ملا حسین و بابیان بعد از شکست در بابل به علی آباد رفته و در قلعه ای نزدیک مقبره شیخ طبرسی پناه گرفتند و سرانجام پس از چهار ماه محاصره، با تمام شدن آذوقه مجبور به تسلیم شدند و علما حکم به قتل آنها دادند. در این فتنه از جماعت بابیه، هزار و پانصد نفر هلاک شدند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

اِنَّ النَّبىَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاةُ جَعْفَرِ بنِ اَبى طالبٍ وَ زَيْدِ بنِ حارِثَةَ کانَ اَذا دَخَلَ بَيْتَهُ کَثُرَ بُکائُهُ عَلَيْهِما جِدّاً وَ يَقولُ: کانا يُحَدِّثانى وَ يُؤ انِسانى فَذَهَبا جَميعاً.

من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 177