میرزا بهاء می گوید: برای تکفین میّت، از پنج پارچه حریر یا پنبه استفاده شود و در صورت عدم استطاعت، به یکی از آنها، اکتفاء کند. حرام است بر شما حرکت دادن میت به محلی که بیش از یک ساعت راه فاصله دارد و باید میت را در مکان نزدیکی دفن کنید. البته او نگفته اگر این کار حرام است، پس چرا جنازه سیّد باب را از تبریز به تهران و سپس به عکّا برده و دفن نمودند؟

برای جبران فاجعه قلعه شیخ طبرسی، «یحیی دارابی» که نماینده علی محمد شیرازی ، در یزد و نیریز بود، بعد از قیام در یزد و شکست از آنها به سوی شیراز و از آنجا به نیریز رفت و با سیصد نفر از اصحاب خود، در قلعه ای مستقر شد و با حمله به شهر نیریز آن را غارت و حکام آنجا را کشت. وقتی خبر به حاکم فارس رسید، لشکری با توپ روانه ی نیریز نمود. یحیی  بعد از این که یک صد و پنجاه نفر از افرادش کشته و بقیه آنها فرار کردند، تسلیم شد و سرانجام اعدام گشت.

علی محمد شیرازی در سال 1235ه  در شیراز به دنیا آمد. در کودکی از طریق استادش با آراء و عقاید شیخیه آشنا شد. او که در 19 سالگی روحیه شیخی گری یافته بود، به بوشهر سفر کرد. او به خاطر شیفتگی زیاد به سیدکاظم رشتی به کربلا رفت و  پس از مرگ سیدکاظم، علی محمد مدعی جانشینی وی گشت و کارهایی کرد که به تدریج حساسیت مردم و علما را برانگیخت مانند: ادعای بابیّت،  ادعای مهدویت، ادعای نبوت و منسوخ گشتن احکام اسلامی. او بعد از چند بار دستگیری و اعلام توبه، سرانجام به دست امیرکبیر در تبریز اعدام شد.