به اعتقاد روانشناسان هيجانات روانى، عامل اصلى بسيارى از بيماريها است و قمار بزرگترين عامل پيدايش هيجان است. يك سوم جنايتها با قمار رابطه مستقيم دارد و از عوامل ايجاد دو سوم جنايات ديگر نيز هست. در طول سال، ميلياردها واحد از ثروت مردم جهان در اين راه از بين مى رود و ساعات زيادى از نيروى انسانى در اين راه تلف مى شود و نشاطِ كارِ مداوم را در ساعات ديگر سلب مى كند. بسيارى از قماربازان به علت اينكه گاهى برنده مى شوند، تن به كارهاى توليدى و اقتصادى نمي دهند و چرخ هاى توليد و اقتصاد به همان نسبت لنگ مى شود.

گاه تماشاچيان مسابقات اسب دوانى با يكديگر شرط بندى مى كنند و هر کدام طرفدار یک اسب شده و قرار مى گذارند پول جمع آورى شده را در بین طرفداران آن اسب كه در شرط بندى اول شده، تقسيم كنند. اين شرط بندى حرام است، چون تماشاچيان كار مثبتى انجام نمى دهند.

دیوانگی و بیماری های عصبی، یکی از آسیب های قماربازی است؛ زیرا هيجان و استرس برد و باخت، سبب افزایش و کاهش فشار آنها می شود، و در نهایت برخى از آنان دست به خودكشى می زنند. امام صادق(ع) در روايتى می فرماید: «در عصر جاهليّت بعضى از مردم بر سر مال و نواميس خود قمار مى زدند» و لذا اسلام در چنان محيط فاسدى حكم تحريم قمار را صادر كرد.

اسلام هر نوع شرط بندى را كه در آن برد و باخت مالى باشد حرام كرده است؛ اما در مسابقه اسب سواری و تیراندازی، اجازه شرط بندی را داده، زيرا در این دو مورد، هدف معقول و منطقى وجود داشته و كار مفيد تلقّى مى شود. در واقع در مسابقه اسب سوارى و تیراندازی، هدف تربیت آنان براى ميدان جنگ و دفاع از اسلام و مسلمين است.

در هر عصر و زمانى مى توان با سلاح هاى روز مسابقه تيراندازى برگزار کرد؛ زیرا تير و كمان خصوصيّتى ندارد و آنچه مهم است آمادگى رزمى تيراندازان است، و اين آمادگى در هر عصر و زمانى بايد با سلاح همان روز باشد. اين مطلب در مورد مسابقه اسب سوارى نيز صادق است. از این رو مسابقه و شرط بندى با وسايل نقليّه روز كه در ميدان جنگ و جهاد مورد استفاده قرار مى گيرد اشكالى ندارد.