«مروان بن حَكَم» از دشمنان سرسخت امام على(ع) بود. پدرش «حَكَم» به خاطر كارشكنى هاى مكرّر بر ضدّ پيامبر(ص) به طائف تبعيد شد و مورد نفرين ایشان قرار گرفت. خليفه سوم، حَكَم را به مدينه آورد و جزو خواص خود كرد. مروان بعد از قتل عثمان، با على(ع) بيعت كرد؛ ولى خيلي زود به اصحاب جمل پيوست و در جنگ اسير شد و بعد از آزادي به معاويه پيوست. او بعد از معاوية بن يزيد به خلافت رسيد و تصميم گرفت خلافت را بعد از خود به فرزندش عبدالملك و سپس عبدالعزيز بسپارد و سرانجام توسط همسرش كه مادر خالد بن يزيد بود كشته شد.

به امام علی(ع) خبر دادند خداوند به عبدالله ابن عباس پسری داده، حضرت برای تبریک نزد وى رفتند و فرمودند: نامش را چه گذاشته اى؟ ابن عبّاس گفت: روا نیست كه من، پیش از شما، او را نام گذارى كنم. امام نوزاد را على و كنيه اش را ابو الحسن قرار دادند. هنگامى كه معاويه به قدرت رسيد، به ابن عبّاس گفت: حقّ گذاشتن نام و كنيه على را بر فرزندانتان نداريد. من اين فرزندت را ابو محمّد كنيه دادم.