ایشان در خطبه 111 نخست همگان را از دنياى فانى و فريبنده بر حذر مى دارد و سپس با ذكر هجده وصف درباره دنيا و فريبندگى آن، ماهيّت واقعى آن را كاملاً برملا ساخته می فرماید: «ظاهرش شيرين و با طراوت، و در لابه لاى شهوات پيچيده شده، به خاطر نقد بودنش جلب توجه مى كند و با اين كه مواهب آن ناچيز است دل ها را به خود مى كشاند، آرزوهاى دنيا پرستان را در خود جمع كرده و زيور فريب به خود پوشانده است ولی شادمانى و نعمت آن پايدار نيست و از مشكلاتش كسى در امان نمى باشد و ...».

یکی از شرائطی که باعث تفاوت صلح و قیام امام حسن(ع) و امام حسین(ع) شد، تفاوت حاکمان بود. معاویه گرچه در باطن با یزید تفاوتی نداشت، اما مردى محافظه کار و مرموز بود و سعى مى کرد اعمال نارواى خود را در قالب هاى فریبنده و عوام پسند بریزد. ولی یزید آشکارا قوانین اسلام را زیر پا می گذاشت. گواه روشن این مطلب این است که: خود امام حسین(ع) بعد از برادرش امام حسن(ع) حدود ده سال در برابر معاویه صبر کرد و اقدام به مبارزه و جنگ ننمود.