آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در سوره «حاقّه» از طعامى به نام «غسلين» براى دوزخيان نام برده و مى فرمايد: «[به خاطر اعمالش] امروز در اينجا يار مهربانى ندارد و نه طعامى جز از غسلين، غذايى كه جز خطاكاران آن را نمى خورند». معروف ميان مفسّران و ارباب لغت این است که غسلين، خونابه اى است كه از بدن دوزخيان فرو مى ريزد و چون شبيه آبى است كه انسان با آن شستشو مى كند «غسلين» ناميده شده است.

«قرآن مجيد» در سوره «حاقّه» آيات 35 الی 37، از طعامى به نام «غسلين» براى دوزخيان نام مى برد و مى فرمايد: ([به خاطر اعمالش] امروز در اينجا يار مهربانى ندارد و نه طعامى جز از غسلين، غذايى كه جز خطاكاران آن را نمى خورند)؛ «فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَهُنَا حَمِيمٌ * وَ لَا طَعَامٌ اِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ * لَا يَأْكُلُهُ اِلَّا الْخَاطِئُونَ».
«غسلين» كه تنها يك بار در «قرآن مجيد» آمده از ماده «غَسل» (بر وزن نسل) به معناى شستشو است. راغب در «مفردات» مى گويد: «غسلين» آبى است كه از شستشوى بدن كفّار در دوزخ مى ريزد(1)؛ ولى معروف در ميان مفسّران و ارباب لغت، خونابه اى است كه از بدن دوزخيان فرو مى ريزد و چون شبيه آبى است كه انسان با آن شستشو مى كند «غسلين» ناميده شده و شايد منظور راغب در «مفردات» نيز همين معنا باشد؛ ولى بعضى «زقوم» و «غسلين» را به يك معنا دانسته اند؛ یعنی گياه بد طعم و بدبوئى كه غذاى اهل دوزخ است؛ اما مشهور همان معناى اوّل است.(2)