آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در سوره «کهف»، سخن از «مُهل»، نوشابه ناگوار اهل جهنم نموده، مى فرمايد: «ما براى ستمگران آتشى آماده ساخته ايم كه سرا پرده اش آنها را از هر سو احاطه كرده است و اگر تقاضاى آب كنند، آبى برايشان مى آورند همچون فلز گداخته كه صورتها را بريان مى كند، چه بد نوشيدنى است و چه بد محل اجتماعى است». البته اين مجازات دردناك براى ظالميني است كه در اين جهان در سراپرده هاى اشرافى، مشغول باده گسارى و نوشيدن مشروبات بوده اند؛ اما در دوزخ در سراپرده هاى آتشين و هنگام تقاضاى آب، آبى همچون فلز گداخته برايشان مى آورند.

«قرآن» در سوره «کهف» آيه 29، سخن از نوشابه ناگوار اهل جهنّم نموده، مى فرمايد: (ما براى ستمگران آتشى آماده ساخته ايم كه سراپرده اش آنها را از هر سو احاطه كرده است و اگر تقاضاى آب كنند، آبى براى آنها مى آورند همچون فلز گداخته كه صورتها را بريان مى كند، چه بد نوشيدنى است و چه بد محل اجتماعي)؛ «اِنّا اَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَاراً اَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَ اِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَ سَائَتْ مُرْتَفَقاً».
قابل توجه اينكه اين مجازات دردناك براى ظالمين در نظر گرفته شده است، آنها كه در اين جهان در سراپرده هاى پر زرق و برق اشرافى، مشغول به باده گسارى و نوشيدن انواع مشروبات رنگارنگ و مختلف بوده اند و ساقيانِ ماه رو، بزم آنها را رونق مى دادند؛ اما در دوزخ در سراپرده هاى آتشين قرار دارند و هنگامى كه تقاضاى آب مى كنند، ساقى دوزخ، آبى همچون فلز گداخته، آبى به داغى اشك سوزان يتيمان و آه آتشين مستمندان، براى آنها مى آورد؛ زيرا آنچه در آنجاست تجسّمى می باشد از آنچه در اينجاست!
آبى كه حرارتش صورت را بريان مى كند آيا قابل نوشيدن است؟ اين نشان مى دهد كه ساختمان وجودى انسان در آنجا با اينجا تفاوت بسيار دارد و چنان است كه مى تواند اين گونه امور را تحمّل كند، درد و رنج عذابش را بچشد بى آنكه نابود گردد يا آنكه اشاره به اين است كه وقتى چنين آبى را مشاهده مى كنند از نوشيدنش چشم مى پوشند و همچنان در آتش عطش مى سوزند.
به گفته جمعى از مفسّران و ارباب لغت، «مُهْل» (بر وزن قُفل) به معناى دردى است كه در ظرف روغن ته نشين شده كه معمولا كثيف و بدطعم است. مرحوم «طبرسى» در «مجمع البيان»، آن را به معناى (فلز ذوب شده) تفسير كرده، در حالى كه بعضى آن را به (مس ذوب شده) اختصاص داده اند و بعضى گفته اند به معناى آب سياه رنگى است؛ چون جهنّم خودش سياه است و حتى آب و درخت و اهلش نيز همه سياهند.(1) بعضى نيز آن را به نوعى قير يا يك مادّه سمّى تفسير كرده اند.(2)
گرچه اين معانى متفاوت است؛ ولى نتيجه آنها كه درد و رنج فوق العاده و بى نظير دوزخيان است يكسان مى باشد.(3)