آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

از نام های دوزخ در قرآن، «جحیم» است كه از ماده «جَحُم» به معناى «شدت بر افروختگى آتش» گرفته شده است؛ ولى در یک مورد در «قرآن» این واژه در مورد آتش هاى سوزان دنیا به کار رفته در آنجا که از قول مشرکان زمان ابراهيم(ع) گفتند: «بناى مرتفعى براى او [ابراهیم] بسازید و او را در جحیم [کانونى پر از آتش سوزان و شعله ور] بیفکنید».

یکی از نام های دوزخ که در «قرآن» ذکر شده «جحیم» است. خداوند در سوره «نازعات»، آیات 37 تا 39 می فرماید: (اما كسى كه طغيان كند * و زندگى دنيا را [بر آخرت] مقدم دارد * جحيم جايگاه اوست)؛ «فَاَمّا مَنْ طَغَى * وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيَا * فَاِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى».
واژه «جحيم» - كه از تعبيرات «قرآن» استفاده مى شود يكى از نام هاى دوزخ است - از ماده «جَحُم» به گفته «مفردات» به معناى «شدت برافروختگى آتش» گرفته شده است.
در كتاب «مقاييس اللغه» نيز بر همين معنا تأكيد شده؛ ولى «صحاح اللغه» آن را به معنى آتش عظيم تفسير كرده كه طبعاً با شدّت حرارت و التهاب همراه است؛ ولى در یک مورد در «قرآن مجید» این واژه در مورد آتش هاى سوزان دنیا به کار رفته در آنجا که از قول مشرکان زمان ابراهیم(علیه السلام) نقل مى کند: «قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَاناً فَاَلْقُوهُ فِي الْجَحِیمِ»(1)؛ (گفتند بناى مرتفعى براى او [ابراهیم] بسازید و او را در جحیم [کانونى پر از آتش سوزان و شعله ور] بیفکنید).
اما این تعبیر مانع از آن نیست که واژه مزبور از نام هاى جهنّم بوده باشد.(2)