آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«انفجار درياها» از نشانه هاى پايان اين جهان و «قیامت» است و درباره چگونگي آن سه احتمال داده اند: 1. آبها از دو عنصر اكسيژن و هيدروژن تشكيل يافته و قابل احتراق اند، با تجزيه آبها، درياها مبدّل به كوره هاى عظيمى از آتش سوزان خواهند شد. 2. زلزله هاى شديد در آستانه رستاخيز سبب شكافتن زمينها و راه يافتن درياها به يكديگر و به هم پيوستگى تمام درياچه ها مي شود. 3. با متلاشى شدن كوه ها و ريخته شدن غبار آنها به درياها، درياها پر شده و آب، سراسر خشكى ها را فرا مى گيرد.

از نشانه هاى پايان اين جهان و نزديك شدن رستاخيز، «انفجار درياها» است، چنانكه در اين زمينه مى خوانيم: (آن زمان كه درياها منفجر گردد)؛ «وَ اِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ»(1) و در جاى ديگر مى فرمايد: (در آن هنگام كه درياها برافروخته شود!)؛ «وَ اِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ».(2) در آيه 6 سوره «طور»، ضمن سوگندهاى متعدد و پى در پى مى گويد: (سوگند به درياى برافروخته!)؛ «وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ».
بى شك آيه اوّل و دوّم اشاره به «اشراط السّاعه»؛ (نشانه های قیامت) دارد؛ چون آيات بعد از آن به خوبى به اين معنا گواهى مى دهد و در مورد آيه سوّم اين تفسير ذكر شده كه ناظر به نشانه هاى قيامت است.
در اين آيات در يك مورد تعبير «فُجِّرَتْ» از ماده «فَجْر» به معناى شكافتن به كار رفته كه ممكن است اشاره به انفجار و برافروختگى درياها باشد.
اين مسئله امروز براى ما مسئله ساده اى است؛ چراكه آب از دو عنصر تشكيل يافته «اكسيژن» و «هيدروژن» كه هر دو شديداً قابل احتراق است. اگر عواملى سبب تجزيه آبها شوند، درياها مبدّل به كوره هاى عظيمى از آتش سوزان خواهند شد و يك جرقّه كوچك كافى است كه عالَمى از آتش ايجاد كند.
اين احتمال نيز داده شده كه زلزله هاى شديد آستانه رستاخيز سبب شكافتن زمين ها و راه يافتن درياها به يكديگر مى شوند و نتيجه آن به هم پيوستگى تمام درياچه ها با درياهاى روى زمين است و يكى از تفسيرهاى آيه همين است.
تفسير سوّمى نيز وجود دارد كه با متلاشى شدن كوه ها و ريخته شدن غبار آنها به درياها، درياها پر مى شود و آب، سراسر خشكى ها را فرا مى گيرد.
همين تفسيرهاى سه گانه در مورد عنوان دوّم (سجّرت) كه از ماده «تسجير» مى باشد نيز گفته شده؛ زيرا «تسجير» در اصل به معناى برافروختن و به هيجان درآوردن آتش و گاه به معناى پر شدن نيز آمده است؛ لذا تنور پر از آتش را «مُسَجَّر» مى گويند.
مشتعل شدن درياها يا به خاطر تجزيه آن به دو ماده قابل احتراق اكسيژن و هيدروژن است يا به علل ديگرى كه بر ما مخفى است و پر شدن درياها يا به سبب متلاشى شدن كوه ها و ريختن آن به درياها است يا فرود سنگ هاى آسمانى در آنها يا علل ناشناخته ديگر.(3)