«انفجار درياها» از نشانه هاى پايان اين جهان و «قیامت» است و درباره چگونگي آن سه احتمال داده اند: 1. آبها از دو عنصر اكسيژن و هيدروژن تشكيل يافته و قابل احتراق اند، با تجزيه آبها، درياها مبدّل به كوره هاى عظيمى از آتش سوزان خواهند شد. 2. زلزله هاى شديد در آستانه رستاخيز سبب شكافتن زمينها و راه يافتن درياها به يكديگر و به هم پيوستگى تمام درياچه ها مي شود. 3. با متلاشى شدن كوه ها و ريخته شدن غبار آنها به درياها، درياها پر شده و آب، سراسر خشكى ها را فرا مى گيرد.

در «قرآن مجيد» آيات فراوانى يافت مى شود كه نشانه هاى نزديك شدن قيام قيامت را بازگو مى كند، و به عنوان «اشراط السّاعه» معروف شده است؛ اما غالب مفسّران معتقدند كه منظور از «اشراط» در اينجا همان بعثت و قيام پيغمبر اكرم(ص) و نزول «قرآن مجيد»، آخرين كتاب آسمانى مى باشد، شاهد بر اين معنا احاديثى از خود پيامبر(ص) است، از جمله اين حديث كه فرمود: «بعثت من و قيامت مانند اين دو است و اشاره به دو انگشت مباركش كرد و انگشت «سبّابه» را با انگشت «وسط» در كنار يكديگر قرار داد».