پاسخ اجمالی:
«قرآن» در مورد توقف «اصحاب کهف» در غار می فرماید: «آنها سيصد سال درنگ كردند، و نُه سال بر آن افزودند» و نفرمود: آنها 309 سال توقف کردند. مفسّرین دو دلیل برای این تعبیر قرآن بیان کرده اند: 1. این تعبیر به فصاحت و بلاغت نزدیک تر است و درباره مدت عمر حضرت نوح(ع) هم استفاده شده است. 2. به فرموده امام علي(ع) این تعبیر اشاره به سال های قمری و شمسی است؛ زیرا خواب اصحاب کهف به حساب ماه های شمسی 300 سال و به حساب ماه های قمری 309 سال طول کشیده است.
پاسخ تفصیلی:
خداوند متعال در آيه شريفه 24 و 25 سوره «كهف» در مورد مدّت توقّف «اصحاب كهف» در آن غار مى فرمايد: «وَ لَبِثُوا في كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعاً * قُلِ اللهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا لَهُ غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَ أَسْمِعْ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا يُشْرِكُ في حُكْمِهِ أَحَداً»؛ (آنها در غارشان سيصد سال درنگ كردند، و نُه سال بر آن افزودند * بگو خداوند از مدّت درنگ آنها آگاه تر است، غيب آسمان ها و زمين از آنِ اوست. خداوند چه بينا و شنواست! آنها هيچ ولىّ و سرپرستى جز او ندارند. و او هيچ كس را در حكومت خود شركت نمى دهد).
اگر سؤال شود: چرا در آيه اوّل، 309 سال نفرمود، بلكه فرمود: «سيصد سال درنگ كردند، و نه سال نيز بر آن افزودند»؟
در جواب بايد گفت: دو علّت براى آن گفته اند:
1. اين تعبير با فصاحت و بلاغت قرآن سازگارتر است؛ همان گونه كه در مورد عمر حضرت نوح(عليه السلام) فرموده است: «فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَاماً»(1)؛ (او در ميان آنان نهصد و پنجاه سال درنگ [عمر] كرد) و نفرمود: «تسع مأة و خمسين سنة» بنابراين، تعبير فوق به منظور رعايت فصاحت و بلاغت قرآن است.
2. در روايتى از مولاى متّقيان علي(عليه السلام) مى خوانيم كه: اين تعبير، اشاره به ماه هاى شمسى و قمرى دارد، خواب اصحاب كهف به حساب سال شمسى 300 سال، و به حساب ماه هاى قمرى 309 سال طول كشيد. چرا كه هر سى و چند سال يك سال تفاوت دارد و اگر 360 سال بود 12 سال تفاوت داشت، امّا چون 300 سال بوده تفاوت آن 9 سال است. جان عالَم به فداى كلمات نورانى مولاى متقيان علي(عليه السلام) كه مشكلات علمى را با سرپنجه علم و دانش وافر خود حل مى كند.(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.