آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) با هشدار نسبت به بدرفتاری با خانواده می فرماید: «نبايد خاندان تو بدبخت ترين و ناراحت ترين افراد نسبت به تو باشند». بر اساس سخن امام(ع)، نبايد بدرفتاري تو، سبب مخالفت آنان با تو شود آن چنان كه تمناى مرگ تو و زوال نعمت تو را داشته باشند، هم چنین نبايد بيشترين وقت خود را با دوستان و افراد مورد علاقه خويش بگذرانی و از خانواده ات غافل شوى و آنها در درد و رنج و بدبختى زندگى كنند.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» می فرماید: (نبايد خاندان تو بدبخت ترين و ناراحت ترين افراد نسبت به تو باشند)؛ «وَ لَا يَكُنْ أَهْلُكَ أَشْقَى الْخَلْقِ بِكَ». اشاره به اينكه نبايد با آنها چنان بد رفتارى كنى كه با تو مخالف شوند آن چنان كه تمناى مرگ تو و زوال نعمت تو را داشته باشند.
در تفسير اين جمله اين احتمال نيز وجود دارد كه نبايد همه توجّه خود را به دوستان و افراد مورد علاقه خويش داشته باشى و از خانواده ات غافل شوى و آنها در درد و رنج و بدبختى زندگى كنند. كم نيستند كسانى كه بيشترين وقت خود را با دوستان و ياران مى گذرانند و عيش و نوش هايشان با آنهاست و كمك ها و محبّت هايشان متوجه آنان؛ ولى خانواده هاى آنها در محروميت شديد از نظر زندگى يا از نظر محبّت و صفا و صميميت قرار داشته باشند. در حديثى از امام ابوالحسن على بن موسى الرضا(عليهما السلام) مى خوانيم: «يَنْبَغِي لِلرَّجُلِ أَنْ يُوَسِّعَ عَلَى عِيَالِهِ كَيْلَا يَتَمَنَّوْا مَوْتَهُ»(1)؛ (سزاوار است [هرگاه انسان نعمتى پيدا كرد] خانواده خود را در رفاه قرار دهد مبادا [تضييق بر آنان سبب شود كه] آرزوى مرگ او را كنند). سپس امام(عليه السلام) در ذيل روايت فرمود: «كسى بود كه امام(عليه السلام) نعمتى به او داد و او آن نعمت را از خانواده خود دريغ داشت خدا آن نعمت را از او گرفت و به ديگرى داد».(2)