آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) درباره زشت ترین نوع ظلم می فرماید: «ستم بر ناتوان زشت ترين [نوعِ] ستم است، بپرهيز از ستم كردن بر كسى كه يار و ياورى جز خدا ندارد»؛ زيرا او قادر بر دفاع از خويشتن نيست. البته ظلم از اساس امری قبيح است؛ خواه ظلم به توانگر باشد و یا ظلم به فقیر.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» مى فرمايد: (ستم بر ناتوان، زشت ترين [نوعِ] ستم است)؛ «وَ ظُلْمُ الضَّعِيفِ أَفْحَشُ الظُّلْمِ»؛ زيرا شخصِ ناتوان قادر بر دفاع از خويشتن نيست. مرحوم كلينى در كتاب «كافى» از امام باقر(عليه السلام) نقل مى كند: «لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ الْوَفَاةُ ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي(عليه السلام) حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ وَ بِمَا ذَكَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِهِ قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللهَ»(1)؛ (هنگامى كه پدرم در آستانه رحلت از دنيا بود مرا به سينه خود چسبانيد و فرمود: اين سخنى است كه پدرم در آستانه وفات [شهادت] سفارش كرد و او از پدرش [امير مؤمنان علي(عليه السلام)] نقل فرمود: كه بپرهيز از ستم كردن بر كسى كه يار و ياورى جز خدا ندارد).
البتّه ظلم درباره همه كس و همه جا قبيح است؛ ولى اگر كسى مثلا به ثروتمندى ظلم كند و مقدارى از مال او را ببرد، گرچه كار خلافى كرده؛ اما لطمه زيادى بر او وارد نمى شود به خلاف آن كس كه از فقيرى مالى را ببرد.(2)