پاسخ اجمالی:
با رحلت امام هادی(ع) و به تصريح آن حضرت، فرزندش امام حسن عسکری(ع) به امامت شیعیان اثنی عشری برگزيده شد. با اين وصیت و تنصیص امام هادی(ع)، که از نظر شیعیان نشانه صحت امامت امام بعدی است، آنان امام حسن عسکری(ع) را به امامت پذیرفتند. بنا به نقل سعد بن عبدالله جز عده ای که به امامت محمد بن علی فرزند امام هادی(ع) گرویدند و تعداد انگشت شماری که جعفر بن علی را امام خود دانستند، اکثریت یاران امام هادی(ع) به امامت حضرت عسکری(ع) گردن نهادند. از این رو مسعودی، جمهور شیعه را از پیروان امام عسکری(ع) و فرزندش می داند.
پاسخ تفصیلی:
با رحلت امام هادی(علیه السّلام) در سال 254 و به تنصیص [و تصريح] آن حضرت، فرزندش امام عسکری(علیه السّلام) به سمت امامت شیعیان اثنی عشری منصوب گردید. روایاتی که در وصیت و تنصیص امام هادی(علیه السّلام) درباره امامت فرزندش وارد شده، در بسیاری از کتب حدیث و تاریخ شیعه، فراوان به چشم می خورد.(1) طبعاً با توجه به این وصیت و تنصیص امام هادی(علیه السّلام) که از نظر شیعیان نشانه صحت امامت امام بعدی است، آنان امام حسن عسکری(علیه السّلام) را به امامت پذیرفتند. یکپارچگی شیعیان، به جز شماری اندک، خود دلیلی بر مقبولیت این امر در جامعه شیعه در آن روزگار است.
بنا به نقل «سعد بن عبدالله» جز عده ای که به امامت محمد بن علی (که در زمان حیات پدرش امام هادی(علیه السّلام) وفات کرد) گرویدند و تعداد انگشت شماری که «جعفر بن علی» را امام خود دانستند، اکثریت یاران امام هادی(علیه السّلام) به امامت حضرت عسکری گردن نهادند. پیروان جعفر بن علی «جعفریه خلّص» لقب یافتند.(2) «مسعودی»، جمهور شیعه را از پیروان امام عسکری و فرزندش می داند که این فرقه در تاریخ به «قطعیّه» معروف شده اند.(3) عنوان «قطعیه» اشاره به گروهی است که نوعاً نه به مهدویتِ امامِ رحلت کرده بلکه بر رحلت امام پیشین قطع کرده و امامت امام بعدی را پذیرفته اند. این نام، نخست بار در برابر واقفه که پس از رحلت امام کاظم(علیه السّلام) پدید آمدند اطلاق شده است.(4)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.