آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

جنگ اُحُد در سال سوم هجرت اتفاق افتاد. در این نبرد، به خاطر سرپيجي برخي از اصحاب از دستور پيامبر(ص) مسلمانان شكست خوردند و حمزه آن مرد شجاع لشكر اسلام توسط فردی به نام «وحشی» به شهادت رسید. هند همسر ابوسفيان جگر حمزه را از پهلويش درآورد تا بخورد؛ اما نتوانست، از این رو مسلمانان او را هند جگرخوار ناميدند.

حمزة بن عبدالمطلب در جنگ اُحُد كه بعد از واقعه بدر در سال سوم هجرت واقع شد به وسيله «وحشى» كه اسم با مسمّايى داشت! به شهادت رسيد. سبب اين جنگ را چنين نوشته اند كه مشركان بعد از شكست در جنگ بدر به مكّه برگشتند و با يكديگر به رهبرى ابوسفيان هم قسم شدند كه بخشى از شتران خود را بفروشند و وسائل حمله مجددى را به مسلمانان فراهم كنند، در نتيجه سه هزار نفر از داخل و خارج مكّه با دويست اسب و سه هزار شتر و هفتصد زره گردآورى كرده آماده حركت به سوى مدينه شدند.
داستان اين جنگ بسيار مفصل است. همين مقدار مى دانيم كه بر اثر اشتباه بعضى از مسلمانان و سرپيچى از فرمان پيغمبر(صلى الله عليه وآله)، سرانجام اين جنگ به شكست مسلمانان انجاميد، دندان و صورت پيغمبر(صلى الله عليه وآله) بر اثر سنگى كه «عتبة بن ابى وقاص» به سوى آن حضرت پرتاب كرد مجروح شد و حمزه مرد شجاع لشكر اسلام و عموى باوفاى پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) شربت شهادت نوشيد؛ «هند» همسر ابوسفيان و مادر معاويه كه با گروهى از زنان، لشكر دشمن را همراهى مى كردند در پايان جنگ به مثله كردن شهداى مسلمان پرداختند، هند گوش و بينى را مى بريد و از آنها براى خود گردن بند مى ساخت. جگرِ حضرت حمزه را از پهلويش بيرون آورد و به دندان گرفت و قصد خوردن آن را داشت؛ ولى نتوانست و بيرون افكند و به همين دليل مسلمانان او را هند جگرخوار و معاويه را پسر هند جگرخوار ناميدند.(1)