آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«فاطِر» از ماده «فَطْر» (بر وزن سَتْر) به معنى شكافتن يا به معناى شكافتن از طول است، همان گونه كه در سوره «انفطار» نيز آمده است: «إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ»؛ (آن زمان كه [كرات] آسمان از هم شكافته شود) اين واژه به معنى دوشيدن شير از گوسفند و شكستن روزه و همچنين ابداع و ايجاد چيزى بدون سابقه نيز آمده است، گوئى پرده ظلمانى عدم شكافته مى شود و موجودى پا به عرصه هستى مى گذارد.

«فاطِر» از ماده «فَطْر» (بر وزن سَتْر) به معنى شكافتن يا به معنى شكافتن از طول است، همان گونه كه در آيه اول سوره «انفطار» نيز آمده است: «إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ»؛ (آن زمان كه [كرات] آسمان از هم شكافته شود). اين واژه به معنى دوشيدن شير از گوسفند و شكستن روزه و همچنين ابداع و ايجاد چيزى بدون سابقه نيز آمده است، گوئى پرده ظلمانى عدم شكافته مى شود و موجودى پا به عرصه هستى مى گذارد.(1)