آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«توقيع» در لسان روايات، مطابق با مفهومى است كه عرف آن را به كار گرفته است و آن عبارت است از كلمات كوتاه بزرگان، كه در ذيل نامه هاى رسيده و عريضه ها مكتوب مى داشتند و با آن، خواسته سائل را برآورده مى نمودند. در نتيجه توقيعات حضرت مهدى(عج) همان مطالبى بود كه حضرت به خط مبارك خود در جواب سؤال ها و عريضه ها ذيل نامه ها مرقوم مى داشتند و توسط يكى از سفرا به صاحبان نامه باز مى گرداندند.

«توقيع» در لسان روايات، مطابق با مفهومى است كه عرف آن را به كار گرفته است و آن عبارت است از كلمات كوتاه بزرگان، كه در ذيل نامه هاى رسيده و عريضه ها مكتوب مى داشتند و با آن، خواسته سائل را برآورده مى نمودند. در نتيجه توقيعات حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) همان مطالبى بود كه حضرت به خط مبارك خود در جواب سؤال ها و عريضه ها ذيل نامه ها مرقوم مى داشتند و توسط يكى از سفرا به صاحبان نامه باز مى گرداندند.
اگر چه به لحاظ معناى اصطلاحى «توقيع»، در معنا و مفهوم آن، سؤال از مسئله اى نهفته است؛ ولى در برخى موارد بر بيانات حضرت كه به صورت ابتدايى صادر مى شد [اگر چه از آن سؤال نشده بود] نيز توقيع اطلاق شده است.(1)