آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

پیامبر(ص) فرمودند: «این امر در قريش ثابت است مادامى كه دو نفر از مردم باقى باشد». با مراجعه به آیه 59 سوره نساء، مقصود از امر به معنی رهبرى و هدايت مردم به حق است. بنابراین مسلمين در هر زمان وظيفه دارند به ولایت فردی از قريش كه به تمام معنا داراى صفات و خصوصيات پيامبر(ص) باشد گردن نهند، تا او نیز بتواند امر خلافت و جانشينى را در تمام شؤونات به جز وحى ادامه دهد.

بخارى و مسلم و ديگران به سندهاى خود از رسول خدا(صلى الله عليه و آله) نقل كرده اند كه فرمود: «لَا يَزَالُ هَذَا الْاَمْرُ فِي قُرَيْشٍ مَا بَقَى مِنَ النَّاسِ اِثْنَانِ»(1)؛ (اين امر خلافت در قريش ثابت است مادامى كه دو نفر از مردم باقى باشند). در اين حديث خبر از واقعيتى خارجى مى دهد كه واجب است تحقق يابد و وظيفه مسلمين است كه خلافت رسول خدا(صلى الله عليه و آله) را در هر زمان به دست يك نفر شايسته از قريش قرار دهند. مقصود از «هذا الامر» چيست؟ همان امرى است كه در آيه «اولى الامر» به آن اشاره شده است: «اَطِيعُوا اللهَ وَ اَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِى الْاَمْرِ مِنْكُمْ».(2) مطابق بيان فخر رازى و ديگران مقصود از «اولى الامر» در اين آيه معصومين(عليهم السلام) هستند.(3)
پس بايد در هر زمانى امام معصومى از قريش باشد مادامى كه عمر دنيا به سر نيامده و از مردم روى زمين دو نفر باقى مانده است و او در اين زمان غير از حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) نيست. به بيان ديگر: مقصود از «الامر» در روايت و آيه، امر زعامت و ولايت و رهبرى ظاهرى و باطنى و هدايت مطلق مردم به حق و حقيقت است، شخصى كه به تمام معنا داراى صفات و خصوصيات پيامبر(صلی الله عليه وآله) است تا بتواند امر خلافت و جانشينى او را در تمام شؤونات به جز وحى ادامه دهد. چنين شخصى در هر زمان بايد موجود باشد و در اين زمان كسى جز حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) نيست.
ابن حجر عسقلانى مى گويد: «نماز خواندن عيسى(عليه السلام) پشت سر مردى از اين امت در آخر الزمان و نزديك به برپايى قيامت، دلالت صحيح بر اين قول دارد كه: زمين هيچ گاه از حجتى كه قائم بالله است خالى نخواهد بود».(4)،(5)