آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

برخی از مورخین در تحلیل قتل های صدر اسلام، قتل «ابوعفک» را «ترور» می دانند. مورخین می نویسند: پیامبر(ص) با یهود قرارداد ترک مخاصمه و عدم تعرض بسته بود، ولی یهودیان بر ضد پیامبر(ص) و مسلمانان توطئه کردند؛ از جمله «ابوعفک» که با اشعار خود مردم را بر ضد حضرت می شوراند. از این رو «سالم بن عمیر» نذر کرد که او را به قتل برساند و او را «ترور» کرد. در پاسخ می توان گفت این قتل و «ترور» از ناحیه پیامبر(ص) یا به امر وی نبوده، از سویی قتل «ابوعفک» پس از نقض عهد از ناحیه یهودیان صورت گرفته است.

برخی از مورخین در تحلیل قتل های صدر اسلام، قتل «ابوعفک» را «ترور» می دانند. مورخین در این باره می نویسند: «ابوعفک» پیرمردى سالخورده از «بنى‌عمرو بن عوف» و مردی منافق بود که پیامبر(صلی الله علیه و اله وسلم) را هجو می‌کرد و وقتی پیامبر(صلی الله علیه و اله وسلم) به مدینه آمد مردم را به دشمنى آن حضرت بر مى‌انگیخت، و بر علیه آن حضرت شعر می‌سرود.

وقتی پیامبر(صلی الله علیه و اله وسلم) به جنگ بدر رفت و در این جنگ پیروز شد، ابوعفک از روی حسادت و به منظور تحریک دیگران این ابیات را سرود:
 «مدت زیادى زندگى کردم، هیچ خانه و گروهی را خردمندتر و فریادرس‌تر از قوم خود، براى فریاد خواهی ندیدم، سوارى که به سراغ ایشان آمد، به اسم حلال و حرام ایشان را متفرق و پراکنده ساخت، اگر قرار بود به پادشاهى و نصرت واقعى برسید حق بود «تبّع» را پیروى مى‌کردید». ابوعفک در مورد پیامبر می‌گفت: «هیچ قومی به رحال (اقوام و خویشان) خویش، بدتر از این مرد حرمی (مکی) هدیه نداده است. مردی که خویشان و فرزندان نیاکانش او را رانده‌اند».

اشعار تحریک آمیز ابوعفک در حالی سروده می‌شد که پیامبر(صلی الله علیه و اله وسلم) با یهود پیمان بسته بود که هیچ یک از دو گروه (مسلمانان و یهود) متعرض یکدیگر نشوند. ولی یهود قبل از جنگ بدر بر ضدّ رسول خدا(صلی الله علیه وآله) و مسلمانان توطئه کرده و متعرض انواع اذیت ها بر آنان می شدند. «ابوعفک» یهودی از جمله کسانی است که با اشعار خود مردم را بر ضدّ رسول خدا(صلی الله علیه وآله) می شوراند. این جا بود که «سالم بن عمیر» نذر کرد که او را به قتل رسانده یا خودش بر سر این کار بمیرد، لذا رفت و او را به قتل رسانید.(1)

مشخص است که این قتل از جهاتی قابل توجیه است: اوّلاً: این قتل و ترور از ناحیه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) یا به امر او نبوده است. ثانیاً: این عمل بعد از نقض عهد و پیمان از ناحیه یهود انجام گرفته است؛ زیرا همان گونه که گفته شد، مسلمانان و یهود پیمان بسته بودند که هیچ گونه تعرّضی نسبت به یکدیگر نداشته باشند.(2)