آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

جوهر اصلى انتظار، «صبر» است. كسى كه منتظر تحقق يافتن هدف آرمانى است بايد تا زمان شكل گرفتن آرمان، صبر پيشه كند و تاب و توان را از دست ندهد و اگر صبر را از دست داد انتظار را نیز از دست داده؛ چرا كه صبر، تحقق بخش جوهر انتظار است. لذا در احاديث از انتظار فرج همراه با صبر سخن گفته اند.

روح و جوهر اصلى انتظار، «مقاومت» و «صبر» است. كسى كه منتظر تحقق يافتن هدف آرمانى است بايد تا فرا رسيدن زمان پيدا شدن هدف و شكل گرفتن آرمان، پايدارى و شكيبايى كند و تاب و توان را از دست ندهد، و هر ناملايمى را در آن با بردبارى بپذيرد، و چون صبر و پايدارى را از دست داد و بی شکیب گردید انتظار را نیز از دست داده است؛ زيرا كه پايدارى و صبر، تحقق بخش جوهر انتظار است. لذا در احاديث از انتظار فرج همراه با صبر سخن گفته اند.
امام رضا(عليه السلام) فرمود: «مَا اَحْسَنَ الصَّبْرُ وَ اِنْتِظَارُ الْفَرَجِ»(1)؛ (چه نيكو است شكيبايى و انتظار فرج). همچنین چون براى ظهور وقت تعيين نشده است و همواره وقوع آن را امرى ناگهانى توصيف كرده اند، بايد انتظار لحظه به لحظه باشد.(2)