آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن کریم در آیات فراوانی به مسأله «ارتداد» اشاره کرده و به مرتدّ وعده عذاب دردناک و خواری در دنیا و آخرت را داده است. همانند این آیات که می فرماید: «ولی کسی که از آیینش برگردد، و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال نیک[گذشته] او در دنیا و آخرت، بر باد می رود، و آنان اهل دوزخند و همیشه در آن خواهند بود». همچنین می فرماید: «و کسی که انکار کند آنچه را که باید به آن ایمان بیاورد، اعمال او تباه می گردد، و در سرای دیگر، از زیانکاران خواهد بود». و ... .

قرآن کریم در آیات فراوانی اشاره به مسأله «ارتداد» کرده و بر مرتدّ وعده عذاب دردناک و خواری در دنیا و آخرت را داده است، ولی اشاره به حکم مرتدّ با تفصیلاتش؛ از کشتن و جدایی زن او، و سقوط مالکیت از املاکش، و تقسیم ارث و مسأله توبه او نکرده است. اینک به برخی از این آیات اشاره می کنیم:

1- خداوند می فرماید: «وَمَنْ یرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَیمُتْ وَهُوَ کافِرٌ فَأُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ وَأُولئِکَ أَصْحابُ النّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ»(1)؛ (ولى هرکس از شما که از آیینش برگردد، و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال[نیک گذشته] او، در دنیا و آخرت، بر باد مى رود؛ و چنین کسانى اهل دوزخند؛ و جاودانه در آن خواهند بود).

2- و نیز می فرماید: «َلَقَدْ أُوحِی إِلَیکَ وَإِلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ»(2)؛ (به تو و همه پیامبران پیشین وحی شده که اگر مشرک شوی، تمام اعمالت تباه می شود و از زیان کاران خواهی بود).

3- «وَمَنْ یکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَهِ مِنَ الْخاسِرِینَ»(3)؛ (و کسى که آنچه را باید به آن ایمان بیاورد، انکار کند اعمال او تباه مى گردد؛ و در سراى دیگر، از زیانکاران خواهد بود).

4- «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بَعْدَ إِیمانِهِمْ ثُمَّ ازْدادُوا کُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولئِکَ هُمُ الضّالُّونَ»(4)؛ (کسانى که پس از ایمان آوردن، کافر شدند و سپس بر کفر[خود] افزودند، هیچ گاه توبه آنان،[که از روى ناچارى یا در آستانه مرگ صورت مى گیرد] پذیرفته نمى شود; و آنها گمراهان[واقعى]اند).

5- «کَیفَ یهْدِی اللَّهُ قَوْماً کَفَرُوا بَعْدَ إِیمانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجاءَهُمُ الْبَیناتُ وَاللَّهُ لا یهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمِینَ * أُولئِکَ جَزاؤُهُمْ أَنَّ عَلَیهِمْ لَعْنَهَ اللَّهِ وَالْمَلائِکَهِ وَالنّاسِ أَجْمَعِینَ * خالِدِینَ فِیها لا یخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَلا هُمْ ینْظَرُونَ...»(5)؛ (چگونه خداوند گروهى را هدایت مى کند که بعد از ایمان و گواهى به حقّانیّت پیامبر و رسیدن نشانه  هاى روشن به آنها، کافر شدند؟! و خدا، گروه ستمکاران را هدایت نخواهد کرد! * کیفر آنها، این است که لعن[و طرد] خداوند و فرشتگان و مردم همگى بر آنهاست * همواره در این لعن[و دورى از رحمت خداوند] مى مانند؛ نه از مجازاتشان کاسته مى شود؛ و نه به آنها مهلت داده خواهد شد).(6)