آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با مطالعه موضوعاتی مانند «هدف از آفرینش انسان»، و «جایگاه آدمی در نظام خلقت»، و... درمی یابیم که «توسعه اقتصادی» هدف نهایی و اصیل انسان در این جهان نمی باشد، بلکه به عنوان هدفی متوسط، یعنی وسیله و ابزاری در راه رسیدن انسان به فضایل و مکارم اخلاقی و پیمودن مسیر «قرب الی اللَّه» می باشد. قرآن در این باره می فرماید: «و از روزیهاى پاکیزه بهره مندتان ساخت؛ تا شکر(نعمت هایش را) به جا آورید». همچنین می فرماید: «با آنچه خداوند به تو عنایت کرده است، خانه آخرت را طلب نما و نصیب خود را از دنیا فراموش نکن».

اگر مسائلی از قبیل: «هدف خلقت و آفرینش انسان»، «تعریف خوشبختی و سعادت» او، و «جایگاه آدمی در نظام خلقت» را برای خود حل کنیم درمی یابیم که «توسعه اقتصادی» هدف نهایی و اصیل انسان در این جهان نمی باشد و در یک نظام اسلامی اساساً رشد و توسعه به طور مطلق هدف نهایی نیست، بلکه به عنوان هدفی متوسط؛ یعنی وسیله و ابزاری در راه رسیدن انسان به فضایل و مکارم اخلاقی و پیمودن مسیر «قرب الی اللَّه» به کار گرفته می شود. خداوند متعال می فرماید: «وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیباتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»(1)؛ (و از روزیهاى پاکیزه بهره مندتان ساخت؛ تا شکر[نعمت هایش را] به جا آورید).

قرآن در آیه دیگر می فرماید: «وَابْتَغِ فِیما آتاکَ اللَّهُ الدّارَ الْآخِرَهَ وَلا تَنْسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیا»(2)؛ (و در آنچه خدا به تو داده، سراى آخرت را بطلب؛ و بهره ات را از دنیا فراموش مکن...).

امام باقر(علیه السلام) در یکی از دعاهای خود عرض می کند: «أَسْأَلُک‌ اللَّهُمَّ الرَّفَاهِیَةَ فِی مَعِیشَتِی مَا أَبْقَیْتَنِی مَعِیشَةً أَقْوَى بِهَا عَلَى طَاعَتِکَ وَ أَبْلُغُ بِهَا رِضْوَانَک»‌(3)؛ (پروردگارا! در زندگی ام آن چنان رفاهی را قرار ده که به آن بر طاعت و بندگی تو توانا باشم و خشنودی و رضایت تو را به دست آورم).(4)