آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اولاً: بر طبق قرآن، تنبيه بدنى در مورد زنان وظيفه نشناسى مجاز شمرده شده كه هيچ وسيله ديگرى درباره آنان مفيد واقع نشود. همانطور که در تمام قوانين دنيا هنگامى كه طرق مسالمت آميز براى وادار كردن افراد به انجام وظيفه، مؤثر واقع نشود، متوسل به خشونت مى شوند. ثانیاً: تنبيه بدنى بايد ملايم باشد كه حتی موجب کبودی بدن نشود. و آخر اینکه این قانون منحصر به زنان نیست و اگر مردان نیز از وظایف خود در قبال خانواده شان کوتاهی کنند حاکم شرع موظف است حتی با تعزیر (مجازات بدنی) آنها را مجبور به انجام وظایف شان کند.

در سوره «نساء» آيه 34 مى خوانيم: «وَ الَّاتىِ تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فىِ الْمَضَاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ»؛ (آن دسته از زناني را كه از طغيان و مخالفت شان بيم داريد پند و اندرز دهيد و [اگر مؤثر واقع نشد] در بستر از آنها دورى نمائيد و [اگر آن هم مؤثر نشد و هيچ راهى براى وادار كردن آنها به انجام وظائف شان جز شدّت عمل نبود] آنها را تنبيه كنيد). در اينجا اين سؤال مطرح مى شود كه اسلام چگونه «تنبيه بدنى زن» را مجاز مى داند؟
جواب اين ايراد با توجه به معنى آيه و رواياتى كه در بيان آن وارد شده و توضيح آن در كتب فقهى آمده است و همچنين با توضيحاتى كه روانشناسانِ امروز مى دهند چندان پيچيده هم نيست؛ زيرا:
اولاً: آيه، مسئله تنبيه بدنى را در مورد افراد وظيفه نشناسى مجاز شمرده كه هيچ وسيله ديگرى درباره آنان مفيد واقع نشود و اتفاقاً اين موضوعِ تازه اى نيست كه منحصر به اسلام باشد، در تمام قوانين دنيا هنگامى كه طرق مسالمت آميز براى وادار كردن افراد به انجام وظيفه، مؤثر واقع نشود، متوسل به خشونت مى شوند.
ثانياً: «تنبيه بدنى» در اينجا ـ همانطور كه در كتب فقهى نيز آمده است ـ بايد ملايم و خفيف باشد بطورى كه موجب شكستگى، مجروح شدن و كبودى بدن نگردد.
ثالثاً: روانكاوانِ امروز معتقدند كه جمعى از زنان داراى حالتى بنام «مازوشيسم» (آزار طلبى) هستند و گاه كه اين حالت در آنها تشديد مى شود تنها راه آرامش آنان تنبيه مختصر بدنى است و بنابراين شاید منظور آیه چنين افرادى باشد كه تنبيه خفيف بدنى در مورد آنان جنبه آرام بخشى دارد و يك نوع درمان روانى است. مسلم است كه اگر يكى از اين مراحل مؤثر واقع شود و زن به انجام وظيفه خود اقدام كند مرد حق ندارد بهانه گيرى كرده، درصدد آزار زن برآيد، لذا به دنبال اين جمله مى فرمايد: «فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَاتَبْغُوا عَلَيهِنَّ سَبِيلاً»؛ (اگر آنها اطاعت كنند به آنها تعدى نكنيد). و اگر گفته شود كه نظير اين طغيان و سركشى و تجاوز در مردان نيز ممكن است آيا مردان نيز مشمول چنين مجازات هائى خواهند شد؟
در پاسخ مى گوئيم آرى مردان هم درست همانند زنان در صورت تخلف از وظائف مجازات مى گردند حتى مجازات بدنى، منتها چون اين كار غالباً از عهده زنان خارج است حاكم شرع موظف است كه مردان متخلف را از طرق مختلف و حتى از طريق تعزير (مجازات بدنى) به وظائف خود آشنا سازد. داستان «مردى كه به همسر خود اجحاف كرده بود و به هيچ قيمت حاضر به تسليم در برابر حق نبود و حضرت علي(عليه السلام) او را با شدت عمل و حتى با تهديد به شمشير، وادار به تسليم كرد» معروف است. در پايان مجدداً به مردان هشدار مى دهد كه از موقعيت سرپرستى خود در خانواده سوء استفاده نكنند و به قدرت خدا كه بالاتر از همه قدرتها است بينديشند: «إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيًّا كَبِيراً»؛ (زيرا خداوند بلند مرتبه و بزرگ است).(1)،(2)