آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امروزه شعار تساوی حقوق زن و مرد در جوامع انسانی بطور گسترده ای مطرح مي شود که زن و مرد هيچ تفاوتی با هم ندارند و مي توانند عهده دار مسئوليت هاى اجتماعى باشند. دادن اين شعار در حقیقت براى جلب آراء زنان و خاموش كردن صدای اعتراض آنهاست؛ ولى در عمل اين واقعيّت را پذيرفته اند كه ساختمان روح و جسم زنان با مردان متفاوت است و هر كدام براى مسئوليتى آفريده شده اند. هر دو انسان و صاحب حقوق فردى و اجتماعى اند؛ اما اينكه بگوييم هر دو يك جور فكر مى كنند و قابليت هر كارى را دارند اشتباه بزرگى است.

در دنياى امروز شعارهاى زيادى در مورد مساوات زن و مرد طنين انداز شده است و كنوانسيون هاى جهانى نيز آن را روز به روز داغ تر مى كنند كه مطلقاً هيچ تفاوتى ميان اين دو جنس نيست، بنابراين هر دو مى توانند بدون هيچ گونه تفاوت، مسئوليت هاى اجتماعى را بر عهده بگيرند؛ خواه مسئله قضاوت باشد يا فرماندهى لشكر و اداره جنگ و خواه سفرهاى فضايى، يا كاوش هاى اعماق درياها و خلاصه مديريت ها در تمام سطوح.
ولى با نهايت تعجب هنگامى كه وارد مرحله عمل مى شوند تفاوت ها كاملا آشكار مى شود. مردان مديريت ها را در سطوح بالا و ميانه غالبا جز در موارد بسيار محدود و معدود در اختيار گرفته اند و به زنان اجازه ورود در اين ميدان ها را نمى دهند و در كشورهاى اروپايى و آمريكايى نيز مطلب همين است. هنگامى كه سؤال مى شود كه اين تناقض در قول و عمل از كجاست، پاسخى براى آن ندارند. اين تناقض زاييده تفاوت واقعيّت ها با شعارهاست كه در جهان امروز همه جا به چشم مى خورد. براى جلب آراء زنان در انتخابات سياسى و خاموش كردن اعتراض هاى آنها شعار مساوات را هرچه داغ تر سر مى دهند؛ ولى در مرحله عمل اين واقعيّت را پذيرفته اند كه ساختمان روح و جسم زنان با مردان متفاوت است و هر كدام براى مسئوليتى آفريده شده اند. هر دو انسانند و هر دو صاحب حقوق فردى و اجتماعى؛ اما اينكه بگوييم هر دو يك جور فكر مى كنند و قابليت براى هر كارى را دارند اشتباه بزرگى است.
الكسيس كارل، فيزيولوژيك و جراح زيست شناس معروف فرانسوى كه كتاب هايى با شهرت جهانى دارد در كتاب معروف خود «انسان موجود ناشناخته» مى گويد: «زن و مرد به حكم قانونِ خلقت متفاوت آفريده شده اند و اين اختلاف و تفاوت ها وظايف و حقوق آنها را متفاوت مى كند... و به علت عدم توجّه به اين نكته اصلى و مهم، طرفداران نهضت آزادى زنان فكر مى كنند كه هر دو جنس مى توانند يكسان تعليم و تربيت يابند و مشاغل و اختيارات و مسئوليت هاى يكسانى به عهده گيرند. زن در حقيقت از جهات زيادى با مرد متفاوت است. يكايك سلول هاى بدن همچنين دستگاه هاى عضوى مخصوصاً سلسله عصبى نشانه جنس او را بر روى خود دارد». سپس مى افزايد: «قوانين فيزيولوژى نيز همانند قوانين جهانِ ستارگان و آسمان ها سخت و غير قابل تغييرند و ممكن نيست تمايلات انسانى در آنها تغييرى ايجاد كند. ما مجبوريم آنها را آن طور كه هست بپذيريم [نه آن طور كه مى خواهيم]». آن گاه اين سخن را با اين جمله پايان مى دهد: «زنان بايد به سمت مواهب طبيعى خود و مسير سرشت خاص خويش بدون تقليد كوركورانه از مردان بكوشند. وظيفه ايشان در راه تكامل بشريت بسيار بيشتر از مردهاست و نبايستي آن را سَرسَرى بگيرند و رها كنند».(1)
جالب اينكه در سال هزار و نهصد و نود و پنج ميلادى ده ها هزار تن از اعضاى سازمان هاى دولتى و غير دولتى در پكن گرد هم آمدند تا سندى را كه بر اساس كنوانسيون محو كليه اَشكال تبعيض بر ضد زنان، قبلاً تنظيم شده بود امضا كنند. بعضى از مواد آن به قدرى نادرست بود كه مورد اعتراض سازمان ها و گروه هاى مختلف قرار گرفت. از افرادى كه به اعتراض جلسه را ترك كردند خانم شارون هير نماينده پارلمان كانادا و رئيس هيأت كانادايى شركت كننده در آن جلسه بود. او برخاست و خطاب به خبرنگاران گفت: «تساوى مورد نظرِ سند پكن براى زنان تساوى به ارمغان نخواهد آورد. من با اولين پرواز به وطنم باز مى گردم و سعى مى كنم تفاوت ميان زن و مرد (و مسئوليت هاى آنان) را حفظ كنم همان گونه كه اين تفاوت در خلقت وجود دارد، چون اين تفاوت هاست كه ما را حفظ خواهد كرد».(2)
شرح اين مسئله از عهده بحث كوتاه و فشرده ما خارج است، كافى است اجمالا بگوييم اين شعارها نه تنها مشكلى را از زنان جهان حل نكرده؛ بلكه آثار مخربى نيز داشته است.(3)
بنابراين بايد واقعيّت هاى مربوط به اين دو جنس را دور از شعارهاى توخالى بپذيريم و بر اساس آن برنامه ريزى كنيم و هر يك را در جايگاه شايسته اجتماعى خود قرار دهيم بى آنكه كمترين ظلم و ستم يا تحقير در حق زنان روا داريم.(4)