آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

گواهی اعضای بدن و زمین در صحنه رستاخیز، یک گواهی عملی و اثری است که دروغ در آن راه ندارد. همانند اعتراف متهم که وقتی عکس هایش از لحظه جنایت را می بیند و تمام راه های انکار را به روی خود بسته می بیند، زبان به اعتراف می گشاید. روح و جسم ما نیز بايگانى عجيبی از تمام اعمال و سخنان ماست. از سویی اعمال ما بازتابى در روح و جسم ما دارد؛ يك دروغ، يك خيانت و ... نقوش و خطوطی در روح و جسم ما ترسيم مى كند كه خواندن اين خطوط در دادگاه قیامت كاملاً آسان مى باشد.

با توجه به قرار گرفتن زبان و دست و پا و اعضاى بدن و همچنين، زمينها در زمره گواهان، روشن مى شود كه اين گواهى از آن گواهي هاى قراردادى بشر كه گاهى از منطقه حرف تجاوز نمى كند و هيچ گونه مطابقتى با واقع ندارد، نيست؛ اين يك گواهى «عملى» و «اثرى» است كه دروغ را در آن راهى نيست.
توضيح اينكه: گاهى مى گوييم چشم هاى فلان كس گواهى مى دهد كه ديشب نخوابيده است! رنگ پريده و صداى لرزانش گواهى مى دهد كه از چيزى ترسيده است! نظافت فوق العاده لباس و خانه اش گواهى مى دهد كه در انتظار ميهمانى به سر مى برد و ... اين «گواهى طبيعى و عملى» رساترين و صادق ترين نوع گواهى مى باشد كه كسى را ياراى انكار آن نيست. بسيار مى شود كه متهم شهادت تمام شهود را انكار مى كند، اما همين كه نوار سخنان او را برايش مى گذارند و يا عكس هايش از لحظه جنايت را به او نشان مى دهند تمام راه هاى انكار را به روى خود بسته مى بيند و اعتراف مى كند، دليل آن اين است كه گواهى عكس و نوار يك گواهى طبيعى و اثرى است، كه هيچ كس قادر بر انكار آن نمى باشد.
نبايد فراموش كنيم كه روح و جسم ما يك بايگانى عجيب و اسرارآميز از تمام اعمال و رفتار و سخنان عمر ماست، يعنى همان طور كه غذاهايى که از آغاز عمر تاكنون خورده ايم در جسم ما بدون استثناء اثر گذارده، و آثار هر يك از آنها در خون ما، در سلول هاى بدن، در استخوان و رگ و پى ما وجود دارد، به صورتی که حتى با تغيير سلولها و عوض شدن آنها باز اين آثار به سلول هاى آينده انتقال مى يابند، به طورى كه اگر يك دستگاه فوق العاده دقيق باشد و روى خون يا سلول هاى بدن ما بررسى كند، ممكن است تمام غذاهايى را كه از آغاز تاكنون خورده ايم - حتى با قيد تاريخ! - بازگو كند.
همچنين هر يك از اعمال ما انعكاس و بازتابى در روح و جسم ما دارد: يك دروغ، يك خيانت، يك تجاوز به حق ديگران، يك ضربه سيلى به صورت بى گناه، يك شهادت و گواهى ظالمانه و ... همه نقشى در روح و جسم ما مى گذارند و خطوطى ترسيم مى كنند كه خواندن اين خطوط در دادگاه قيامت كه عالم ظهور و بروز است كاملاً آسان مى باشد، اينها همه گواهان و شهودان آن دادگاه اند و راستى اگر جامعه اى توجه و ايمان به چنين واقعيتى داشته باشد چقدر مراقب اعمال و رفتار خويش خواهد بود؟ و اين ايمان مذهبى به رستاخيزى اين چنين، چه اثر تربيتى عظيم و فوق العاده اى خواهد داشت!(1)