آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مفهوم «شهوت»، بيشتر داراى بار منفى بوده و در مواردى كه هوی و هوس افراطى بر انسان چيره گشته و تمايلات ويرانگر و گناه آلود بر تمام وجودش مستولى گردد به كار مى رود. با این حال این واژه در موارد مثبت نيز به كار رفته است؛ مانند آن جايى كه خداوند خطاب به بهشتيان مى فرمايد: «در بهشت آنچه دل ها مى خواهد و چشم از آن لذت مى برد، موجود است».

«شهوت» داراى مفهوم عام و وسيعى بوده و شامل هرگونه دوست داشتن، تمايل و رغبت به درك لذت و خواهش نفس مى شود. بدون اين كه اختصاص به شهوت جنسى داشته باشد، گرچه گاهى در خصوص شهوت جنسى نيز به كار رفته است.
در قرآن مجيد نيز اين مفهوم در يازده مورد به صورت عام استفاده شده است و تنها در دو مورد در معنى خاص آن به كار رفته است. در روايات اسلامى و كلمات علماى اخلاق نيز اغلب در مفهوم عام به كار رفته كه در مقابل آن واژه «عفت» به معنى خويشتن دارى و چشم پوشى از لذايذ گناه آلوده مادى به كار مى رود. اين مفهوم بيشتر در موارد منفى به كار مى رود، اما گاهى در موارد مثبت نيز به كار رفته است؛ مانند، آن جايى كه خداوند خطاب به بهشتيان مى فرمايد: «وَ لَكُم فيهَا مَا تَشْتَهِي أنْفُسُكُم»(1)؛ (هر چه را دوست بداريد و به آن تمايل داشته باشيد، در بهشت براى شما فراهم است) يا آن جايى كه مى فرمايد: «فيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الاَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الاَعْيُنُ»(2)؛ (در بهشت آنچه دل ها مى خواهد و چشم از آن لذت مى برد، موجود است). به هر حال اين واژه، بيشتر داراى بار منفى بوده و در مواردى كه هوی و هوس افراطى بر انسان چيره گشته و تمايلات ويرانگر و گناه آلود بر تمام وجودش مستولى گردد به كار مى رود. اين واژه و مشتقات آن، در قرآن مجيد، سيزده مورد به كار رفته كه شش مورد آن داراى مفهوم مثبت و هفت مورد آن داراى مفهوم منفى است.(3)