آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هدف از زینت دادن «دنيا»، آزمایش انسان ها و تربیت و پرورش آنهاست. تمایلات درونی و هوا و هوس های سرکش، امور مادی و گناه آلود را در نظر انسان زيبا جلوه می دهد، در اين هنگام است كه انسان با رها كردن آنها، نهال ایمان و تقوی را در وجودش بارور می كند.

به يقين هدف از زینت دادن دنیا، آزمايش انسانها و تربيت و پرورش آنهاست؛ زيرا هنگامى كه انسان اين اشياى زينتى جالب و دلربا را - كه غالباً با گناه و حرام آلوده است - به خاطر خدا رها مى‏ كند، نهال ايمان و تقوا در وجودش بارور مى‏ شود وگرنه صرف نظر كردن از اشياى غير جالب افتخارى محسوب نمى ‏شود. به تعبير دقيق‏ تر تمايلات افسار گسيخته درونى و هوی و هوس‏ هاى سركش، امور مادّى و گناه آلود را در نظر انسان زيبا جلوه مى‏ دهد، بنابراين زينت بودنش از درون انسان مى‏ جوشد و اگر به خدا نسبت داده شده است به خاطر آن است كه خداوند چنين اثرى را در آن تمايلات و هوس‏ هاى سركش آفريده و اگر در بعضى از آيات به شيطان نسبت داده شده، مانند «وَ زُيِّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ اَعْمَالَهُم»(1)؛ (شيطان اعمالشان را در نظرشان جلوه داد) نيز به خاطر همين است كه اين تزيين از يك نظر كار خداست؛ چرا كه اثر هر چيزى از اوست و از نظر ديگر كار هوس ‏هاى درونى است و از ديدگاه سوم كار شيطان است.(2)