آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علی(ع) با تأکید بر همراهی با جماعت و پرهیز از تفرقه می فرماید: «دست خدا با جمعيت است». در واقع اتحاد مسلمانان سبب قدرت و شوكت آنان شده و تفرقه سبب ذلت و خواری آنان می شود و از سویی جدایی از جامعه سبب انزوا و انحرافات فکری می شود. هم چنین امام در کلامی دیگر می فرماید: «افراد تك رو طعمه شيطانند همان گونه كه گوسفند تك رو طعمه گرگ مى شود». البته بديهى است منظور همراهی با اكثريتى است كه داراى ايمان و ارزش هاى انسانى و اخلاقى باشند و اسلام هرگز هماهنگى با اكثريت فاسد را توصيه نكرده و نمى كند.

در خطبه 127 نهج البلاغه تأكيد بر همگامى و همراهى با سواد اعظم يعنى جمعيّت عظيم مسلمين و پرهيز از هرگونه تك روى شده است و با صراحت مى فرمايد: «يَدُ اللهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ»؛ (دست خدا با جمعيّت است).
هر زمان مسلمانان متفق و متحد بوده اند داراى قدرت و عظمت و شوكت بوده اند و هر زمان كه تفرقه و نفاق در ميان آنها افتاد ذليل و خوار و بى مقدار شدند.
جدا شدن از توده هاى جمعيّت مسلمين، و به تعبير ديگر انزواى اجتماعى، يكى از انحرافات فكرى و اعتقادى و عقيدتى است، افراد منزوى به زودى گرفتار تخيلات خود برتر بينى مى شوند و چنين مى پندارند كه موجودى برترند و مردم بايد در برابر آنها تعظيم كنند و چون چنين عكس العملى از مردم نمى بينند آتش بدبينى و سوء ظن وكينه و عداوت در دل آنها روشن مى شود و به همين جهت گاهى به انتقام جويى و كشتن افراد بى گناه و صدمه زدن به سرمايه هاى اجتماعى رو مى آورند و گاه ادعاى نبوت، امامت يا نيابت از حضرت مهدى(عليه السلام) را مطرح مى كنند و سرچشمه نفاق و اختلاف مى شوند.
و از اين جا به عمق كلام مولا اميرمؤمنان(عليه السلام) كه در خطبه127 نهج البلاغه می فرماید: «افراد تك رو طعمه شيطانند همان گونه كه گوسفند تك رو طعمه گرگ مى شود» پى مى بريم.
بديهى است منظور از هماهنگى با جمعيّت همان اكثريتى است كه داراى ايمان و ارزش هاى انسانى و اخلاقى باشد. اسلام هرگز هماهنگى با اكثريت فاسد را توصيه نكرده و نمى كند. على(عليه السلام) كه گوينده سخن بالاست در سخن ديگرى كه خواهد آمد مى فرمايد: «لاَ تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيْقِ الْهُدى لِقِلّةِ أَهْلِهِ»(1)؛ (هرگز در مسير هدايت از كمى همراهان وحشت نكنيد)؛ و به دنبال اكثريت فاسد گام برنداريد و نكوهش هايى كه در آيات متعددى از قرآن از اكثريت شده منظور همين اكثريت فاسد و مفسد است.
اين سخن را با آيه اى از قرآن مجيد پايان مى دهيم: «قُلْ لاَ يَسْتَوِي الْخَبِيْثُ وَ الطَّيِّبُ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيْثِ فَاتَقَوُا اللهَ يا اُولي الاْلْبابِ لَعَلّكُمْ تُفْلِحُونَ»(2)؛ (بگو هيچ گاه ناپاك و پاك مساوى نيستند هر چند فزونى ناپاك ها تو را به شگفتى اندازد از مخالفت خدا بپرهيزيد اى صاحبان خرد شايد رستگار شويد).(3)