آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در سوره «ق»، از ريشه اصلي حيات يعني باران شروع كرده مى فرمايد: «ما از آسمان، آب بابركتى نازل كرديم و به وسيله آن باغ ها و دانه هايى را كه درو مى كنند رويانديم». خروج انسان ها در قيامت از همان اصولى مايه مى گيرد كه خروج گياهان، گل ها، دانه هاى غذايى و درختان؛ همان چيزى كه هر سال آن را با چشم خود تماشا مى كنيم منتهی چون به آن خو گرفته ايم آن را ساده مى پنداريم ولی چون رستاخيز انسان ها را با چشم نديده ايم گروهى آن را پيچيده مى پندارند در حالى كه قوانين حاكم بر هر دو يكى است.

خداوند در سوره «ق»، آيات 9 تا 11 از ريشه اصلي حيات يعني دانه هاي حيات بخش باران شروع كرده مى فرمايد: (ما از آسمان آب بابركتى نازل كرديم، و به وسيله آن باغ ها و دانه هايى را كه درو مى كنند رويانديم)؛ «وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكاً فَاَنْبَتْنا بِهِ جَنّات وَ حَبَّ الحَصيدِ». به اين ترتيب به تمام باغ هاى ميوه، مزارع حبوبات و دانه هاى غذايى، اشاره مى كند.(1) سپس قرآن از ميان تمام آنها انگشت روى نخل هاى سر به آسمان كشيده و پربار كه نمونه اتم و اكمل آن است گذارده، مى افزايد: (و همچنين نخل هاى بلند قامت كه ميوه هاى متراكم دارند رويانديم)؛ «وَ النَّخْلَ باسِقات لَها طَلْعٌ نَضيْدٌ».(2)
جالب اين كه از يكسو اشاره به نخل هاى بلند قامت كرده كه از همان زمين مرده و دانه ناچيز به طرزى شگفت انگيز و باورنكردنى پرورش مى يابند و از سوى ديگر به ميوه هاى متراكمى كه بر فراز آسمان با خود حمل مى كنند، ميوه هايى شيرين «حيات بخش» و مغذى و داراى انواع مواد حياتى و مورد نياز جسم انسان.(3) و سرانجام چنين نتيجه مى گيرد كه: (هدف اين بوده است كه روزى به بندگان ببخشيم)؛ «رِزْقاً لِلْعِبادِ» (و به وسيله آن [باران] زمين مرده را زنده كرديم)؛ «وَ اَحْيَيْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً».(4) و باید بدانید که (زنده شدن مردگان نيز همين گونه است)؛ «كَذلِكَ الْخُرُوجُ». اين آيه با صراحت بازگو كننده اين حقيقت است كه خروج انسان ها در قيامت از همان اصولى مايه مى گيرد كه خروج گياهان، گل ها، دانه هاى غذايى و درختان با ميوه هاى رنگارنگشان، همان چيزى كه هر سال آن را با چشم خود تماشا مى كنيم، منتهی چون به آن خو گرفته ايم، آن را مسئله ساده اى مى پنداريم و چون رستاخيز انسان ها را با چشم نديده ايم گروهى آن را پيچيده و گاه محال مى پندارند در حالى كه قوانين حاكم بر هر دو يكى است.(5)