خداوند در سوره «ق»، از ريشه اصلي حيات يعني باران شروع كرده مى فرمايد: «ما از آسمان، آب بابركتى نازل كرديم و به وسيله آن باغ ها و دانه هايى را كه درو مى كنند رويانديم». خروج انسان ها در قيامت از همان اصولى مايه مى گيرد كه خروج گياهان، گل ها، دانه هاى غذايى و درختان؛ همان چيزى كه هر سال آن را با چشم خود تماشا مى كنيم منتهی چون به آن خو گرفته ايم آن را ساده مى پنداريم ولی چون رستاخيز انسان ها را با چشم نديده ايم گروهى آن را پيچيده مى پندارند در حالى كه قوانين حاكم بر هر دو يكى است.