آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ارزش انسان به مقدار محبت اوست و هر كسي با محبوبش محشور مي شود. اگر انسان خواست دوست علي(ع) و اولادش بشود بايد بعد از معرفت خدا، آنان را اولياي خويش قرار بدهد. سخن از تجليل و تكريم قانوني نيست كه آنها هر چه گفتند، اطاعت كنيم؛ زيرا اين مرحله اول پيروي است؛ بلكه به ما گفته‏ اند دوست آنها باشيد، دوستي به آساني نصيب كسي نمي شود، دوستي به معرفت ميسّر مي شود و معرفت باطن عبادت است.

انسان تا به چيزي معرفت پيدا نكند، محبت پيدا نمي كند. ارزش انسان به مقدار محبت اوست و هر كسي با محبوبش محشور مي شود. اگر انسان خواست دوست علي و اولاد علي(عليهم السلام) بشود كه ذخيره‏ اي بالاتر از مسئله تولي و تبري نيست، بايد بعد از معرفت خدا، آنان را اولياي خويش قرار بدهد.
به رسميت شناختن، غير از دوست داشتن است؛ گاهي انسان موظف است از نظر برنامه ‏هاي نظامي يا قانوني به كسي احترام بگذارد اما دوست داشتن، چيز ديگري است. انسان پيش عده زيادي درس مي ‏خواند اما گاهي يكي از اساتيد را دوست دارد. دوستي غير از تعظيم و تجليل و تكريم است. آن سر سپردن و دل بستن چيز ديگري است.
گفته ‏اند: سعي كنيد حضرت علي و اولاد علي(عليهم السلام) را دوست داشته باشيد. اين دوست داشتن ذخيره و يكي از اركان اصلي دين به نام «ولايت» است. تنها آنان را به عنوان سرپرستي قبول كردن نيست؛ بلكه بايد در تمام نمازها به ياد آنان باشيم. كدام نماز است كه سخني از علي و اولاد علي در آن نيست؟ كدام نماز است كه تشهد در آن نيست؟ يكي از واجباتِ تشهد، گفتن «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ ِ مُحَمَّد» است. درود بر اين خاندان در كنار شهادتين در متن عبادت قرار گرفته است. «قَالَ النَّبِى‏(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم‏) مَنْ صَلَّى عَلَيَّ وَ لَمْ يُصَلِّ عَلَى آلِي لَمْ يَجِدْ رِيحَ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ رِيحَهَا لَتُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ خَمْسِمِائَةِ عَام‏»(1)؛ (پيامبر فرمود: كسي كه بر من صلوات بفرستد و بر آل من نفرستد، بوي بهشتي كه از فاصله پانصد سال استشمام مي شود به مشام او نمي رسد). سخن از تجليل و تكريم قانوني نيست؛ كه آنها هر چه گفتند، اطاعت كنيم؛ زيرا اين مرحله اول پيروي است؛ بلكه به ما گفته‏ اند دوست آنها باشيد، دوستي به آساني نصيب كسي نمي شود، دوستي به معرفت ميسر مي شود و معرفت باطن عبادت است.(2)