آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حضرت ابراهيم(ع) در مورد ثروت فراوانش توسط فرشته الهي امتحان شد. آن فرشته نزديك ابراهيم(ع) آمد و با صداي بلند گفت: «سبّوح قدوس رَبُّنا و ربّ الملائكة و الروح». ابراهيم از شنيدن نام محبوب خود چنان به وجد آمد كه نيمي از مالش را به او بخشيد و فرمود: اگر يك بار ديگر اين نام را بر زبان آوري نصف ديگر مالم را به تو مي بخشم. آری انسان مي تواند به جايي برسد كه همه چيزش را فداي معبودش كند.

در حالات حضرت ابراهيم(على نبينا و آله و عليه السلام) آمده: آن حضرت ثروت هنگفتى داشت فرشته اى از فرشتگان آسمانى مأمور امتحان وى شد و نزديك منطقه اى كه آن حضرت بودند نزول كرد و صداى خود را به ذكر خدا «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنَا وَ رَبُّ المَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ» بلند نمود. ابراهيم(عليه السلام) متوجه شد نام آشنايى برده شد، قلب او از عشق دوست لبريز گرديد و گفت: اى منادى تو كيستى؟ كه من نصف دارايى و اموالم را به تو بخشيدم، اگر يكبار ديگر اين نام را ببرى، نيم ديگر را هم به تو مى بخشم، ابراهيم(عليه السلام) به يك جلوه همه ثروت خود را مى بخشد؛ زيرا غير از او كسى را نمى بيند و اگر هم ببيند اعتبارى براى آن ها در نظر نمى گيرد. در اينجا مناسب است زندگى كسانى كه خالق در نظرشان عظيم و ماسواى او حقير بود و محبوب حقيقى را بر همه چيز ترجيح دادند از نظر بگذرانيم تا معلوم شود، انسان ها مى توانند به اين مقام برسند كه ماسواى خدا را فداى پروردگار و خالق كنند و محبوب حقيقى را بر ديگران مقدم دارند و به قول امام صادق(عليه السلام): «دَلِيلُ الحُبِّ اِيثَارُ المَحبُوبِ عَلَى مَاسِوَاهُ» در سر سلسله اين افراد، انبياء و ائمه(عليه السلام) جلوه و درخشندگى خاصى دارند، حالات آنها در قرآن و ديگر منابع نشان دهنده ايثار و گذشتن از همه چيز در راه محبوب است؛ زيرا عظمت او را درك كرده و غير او را ناچيز تلّقى مى كردند به طور نمونه امتحانات و ابتلائات ابراهيم(على نبيّنا و آله و عليه السلام).(1)