آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

 اوّلاً: بر فرض که این کار لغو باشد، شرک نیست و بین لغویّت و شرک فرق بسیار است. ثانیاً: لغو هم نیست، زیرا ما شفاعت را از بیگانه نخواسته ایم بلکه از کسى خواسته ایم که خداوند به او اذن شفاعت داده است.

گاهى گفته مى شود وقتى شفاعت حقّ الهى و مربوط به خداست و شفاعت تنها به اذن او و مربوط به کسانى است که خدا از آنان راضى باشد، خواستنش از غیر خدا لغو و بیهوده است مثل این که شما مسئولیتى دارید و کارى مربوط به شماست و شخص از غیر شما انجام این کار را بخواهد، این لغو است زیرا کار شما را از دیگری خواسته است؛ پس کسى که کار خدا را از غیر خدا بخواهد مرتکب کار لغو و در نتیجه شرک شده است در پاسخ باید گفت که: اوّلاً: بر فرض آن که لغو باشد، شرک نیست وبین لغویّت و شرک فرق بسیار است. ثانیاً: لغو هم نیست، زیرا ماشفاعت را از بیگانه نخواسته ایم بلکه از کسى خواسته ایم که خداوند به او اذن شفاعت داده است.(1)