در الغدیر زیاراتی ازعلماى عامه نقل شده که در آن مسئله طلب شفاعت، فراوان دیده مى شود، مثلا «السّلام عليكَ يا شفيع الامّة... و أنت الشافع المشفَّع الموعود بالشفاعة العظمى و المقام المحمود و الوسيلة... فاشفع لنا إلى ربِّك...الشفاعة الشفاعة یا رسول الله...» در همه این زیارات توسل، دعا، طلب شفاعت و خواندن آیه «و لو انهم اذ ظلموا...» به فراوانى وجود دارد.
مالک در مسجد النبى با حضور جمعیت به منصور دوانیقى گفت: حرمت پیامبر(ص) در حال ممات مانند حرمت او در حال حیات است . پیامبر(ص) وسیله تو در روز قیامت است، رو به قبر بایست و از پیامبر(ص) طلب شفاعت کن تا نزد خدا برایت شفاعت کند.
اوّلاً: بر فرض که این کار لغو باشد، شرک نیست و بین لغویّت و شرک فرق بسیار است. ثانیاً: لغو هم نیست، زیرا ما شفاعت را از بیگانه نخواسته ایم بلکه از کسى خواسته ایم که خداوند به او اذن شفاعت داده است.
قال الصادق (عليه السلام)
من لم يأت قبر الحسين (عليه السلام) و هو يزعم انه لنا شيعة حتى يموت فليس هو لنا شيعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة
کسى که به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال کند که شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست واگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.
کامل الزيارات، ص 193