آنچه درباره اهمّيّت سكوت و آثار سازنده و مثبت آن در آیات و روایات ذکر شده، به اين معنى نيست كه سخن گفتن همه جا نكوهيده و مذموم باشد، بلکه هدف، باز داشتن از پرگويى و سخنان لغو و بيهوده است وگرنه در بسيارى از موارد، سخن گفتن، واجب و سكوت، حرام است. در سوره الرّحمن بعد از آفرينش انسان، نعمت بيان بزرگترين نعمت شمرده شده است. بسيارى از عبادات بزرگ مانند نماز، به وسيله زبان انجام مى شود، و جنبه هاى مثبت سخن گفتن فزونتر از جنبه هاى منفى آن است.

 اوّلاً: بر فرض که این کار لغو باشد، شرک نیست و بین لغویّت و شرک فرق بسیار است. ثانیاً: لغو هم نیست، زیرا ما شفاعت را از بیگانه نخواسته ایم بلکه از کسى خواسته ایم که خداوند به او اذن شفاعت داده است.

مکاتب مادی برای آفرینش انسان هدفی جز فنا نمی توانند ارائه کنند. اما کسانى که زندگى مادّى را مقدّمه جهان دیگر می دانند هدف از خلقت انسان در این جهان را، آماده کردن او براى یک زندگى ابدى و جاودانى بیان می کنند. خداوند حکیم است وکارهایش بر اساس حکمت می باشد چون از هر نظر کامل است و هیچ گونه احتیاجى در ذات او راه ندارد، انسان را آفرید تا او را به کمال شایسته خود برساند. بلکه همه موجودات جهان به شیوه خاصّى به سوى کمال حرکت مى نمایند.